Point Of View

Οιδίπους Τύραννος

Νάγια Παπαπάνου

Αν λάβεις προφητεία ότι θα σκοτώσεις τον πατέρα σου και θα πλαγιάσεις με την μητέρα σου, η λογική υπαγορεύει να μην σκοτώσεις – τουλάχιστον άντρες – και να μην πλαγιάσεις με γυναίκες που θα μπορούσαν να είναι η μητέρα σου. Εντούτοις, ο Οιδίπους απλά απομακρύνεται απ’ αυτούς που πιστεύει για γονείς και κάνει ακριβώς ότι προφήτευσε ο Απόλλωνας. 

Είναι σαφής η ευσέβεια του Σοφοκλή προς το θεϊκό στοιχείο, παρά ταύτα επικεντρώνεται στην ατομική βούληση και τον τρόπο με τον οποίο οι επιλογές του ατόμου επισφραγίζουν την μοίρα του. Ειδικότερα δε βάσει της ιστορικής συγκυρίας, δηλαδή της εδραίωσης και κορύφωσης της πόλης κράτους και της αλληλεπίδρασης αυτής με τον πολίτη, η στάση και κριτική διάθεση του Σοφοκλή εντείνει την άποψη ότι τα προβλήματα λύνονται με διάλογο και συμβιβασμό. 

Η παράσταση του θρυλικού Οιδίποδα από τον Rimas Tuminas, συμπυκνώνει όλα τα στοιχεία του σοφόκλειου δράματος ενώ εμπερικλείει αισθητικά στοιχεία από την σύγχρονη κινηματογραφική και εν γένει καλλιτεχνική προσέγγιση, που έχει γίνει τις τελευταίες δεκαετίες, σε πλήρη αρμονία και ισορροπία. Η κινηματογραφική εισαγωγή με τα δύο κορίτσια και τα γέλια να αντηχούν σ’ ολόκληρο το θέατρο, συνεπαίρνει και ταξιδεύει στις μαγικές σκηνές του Φελίνι ενώ η είσοδος του πολεμιστή σε καθηλώνει και αποδεικνύει το χρονικό άρρηκτο του Θηβαϊκού κύκλου, επιβεβαιώνοντας την πρόθεση των ανθρώπων να συναντούν την μοίρα τους. 

Το εμβληματικό σκηνικό  με τον γιγαντιαίο σωλήνα και τα στηρίγματα τρύπες άλλοτε γίνεται το σημείο ανόδου, άλλοτε καθόδου και άλλοτε απειλεί να σαρώσει στο πέρασμα του, όποιον σταθεί εμπρός του σαν μια συμβολική πλάστιγγα των θεών κάθε φορά που οι άνθρωποι γελούν στα σχέδια τους. Σπάνια συναντούμε ένα σκηνικό αντικείμενο το οποίο να ενσωματώνεται τόσο δημιουργικά στην σκηνική δράση ενώ φτάνει να παίζει το ίδιο έναν ενεργό, φευ βουβό ρόλο. 


Τρία πρόσωπα από την αρχή του έργου: ο δούλος, η αινιγματική Σφίγγα και ο πολεμιστής – φρουρός, συνδράμουν με την σιωπηλή παρουσία και δράση τους στο δίπολο του ήρωα – μάρτυρα που ενσαρκώνεται ιδανικά από τον Victor Dobronravov. Η Liudmila Maksakova, υποδύεται ιδανικά την γυναίκα Ιοκάστη όπως αυτή σταδιακά μετουσιώνεται στο τραγικό δισυπόστατο της Μητέρας – Ερωμένης. Ο Eldar Tramov, κατ’ εμέ κλέβει την παράσταση με τον σχεδόν ρωμαϊκό Κρέοντα, σαν χαρακτήρα βγαλμένο μέσα από τα έργα του Πλαύτου ή του Τάραντα. Ο Maxim Sevrinovskiy σφραγίζει με την σπαρακτική του φωνή τον λόγο του Εξάγγελου, μεταφέροντας την φρίκη του μιάσματος που προκάλεσε την αυτοχειρία της βασίλισσας. 

Ξεχωριστή από το πρώτο έως το τελευταίο στάσιμο είναι η παρουσία του χορού. Η πολυφωνική απόδοση και η σκηνική δράση των μελών του χορού δεν σταματούν να εκπλήσσουν και να συνεπαίρνουν, δημιουργώντας μια συνωμοτική σχέση με το ακροατήριο. Κορυφαία η στιγμή κατά το β’ στάσιμο όπου ένας – ένας αναφωνούν «Εγώ φεύγω από το Χορό» για να επιστρέψουν με τον σπαρακτικό ψίθυρο «το θεϊκό στοιχείο καταρρέει». Το σύνολο της σύνθεσης από τον Faustas Latenas και τον Θοδωρή Αμπαζή ως την μουσική διδασκαλία από την Μελίνα Παιονίδου προσθέτουν σε μια μεγαλειώδη παραγωγή αντάξια των υψηλότερων προσδοκιών. 

Ο «Οιδίπους Τύραννος» του Rimas Tuminas, θέτει ένα υψηλό μέτρο σύγκρισης και ένα καίριο σημείο αναφοράς για κάθε παράσταση του αρχαίου αυτού δράματος. Αναντίρρητα, οι Ρώσοι είναι άξιοι αναγνώστες και παραστάτες της αρχαίας ελληνικής γραμματείας με ήθος, βαθιά γνώση και ουσιαστική ανανεωτική διάθεση. 

Ταυτότητα παράστασης

Σκηνοθέτης: Rimas Tuminas

Σκηνογράφος: Adomas Jacovskis

Ενδυματολόγος: Maksim Obrezkov

Συνθέτης: Faustas Latenas  

Σύνθετης  χορικών:  Θοδωρής Αμπαζής 

Φωτιστής: Narek Tumanian 

Χορογράφος: Andzelika Cholina

Δραματολόγος / ακαδημαϊκός σύμβουλος: Dmitry Trubothckin

Μετάφραση χορικών από τα αρχαία στα νέα ελληνικά: Έλσα Ανδριανού

Μουσική διδασκαλία χορικών: Μελίνα Παιονίδου

Βοηθός σκηνοθέτη: Irina Gromova

Διανομή

Evgeny Knyazev – Τειρεσίας 

Liudmila Maksakova - Ιοκάστη    

Pavel Yudin – Στρατιώτης 

Victor Dobronravov – Οιδίπους 

Ekaterina Simonova – Γυναίκα από το παλάτι

Valery Ushakov – Αγγελιαφόρος από την Κόρινθο

Vitalijs Semjonovs –Κορυφαίος 

Maxim Sevrinovskiy - Αγγελιαφόρος από το παλάτι

Eldar Dzhanibekov – Κρέων 

Artur Ivanov - Βοσκός από τη Θήβα 

Evgeny Kosyrev – Ιερέας 

Irina Gromova – Αγόρι 

Χορός

Ilya Algaer

Παναγιώτης Αθανασόπουλος

Θανάσης Βλαβιανός  

Γιώργος Γάλλος

Δημήτρης Γεωργιάδης

 Κώστας Κοράκης

Δαυίδ Μαλτέζε

Λεονάρδος Heifetz-Μπατής

Σωκράτης Πατσίκας

Γιώργος Στάμος

Σπύρος Τσεκούρας

Παιδιά: Αφροδίτη Αντωνάκη, Γεωργία Μητροπούλου


Σχόλια χρηστών

Για να συμμετέχετε στην συζήτηση πρέπει να γίνετε μέλη. Λάβετε μέρος σε κάποια συζήτηση κάνοντας roll-over στο αρχικό σχόλιο και πατήστε το κουμπί "Απάντηση". Για να εισάγετε ένα νέο σχόλιο χρησιμοποιήστε την φόρμα στο τέλος της λίστας.

27 Σεπτεμβρίου 2016 Reply
Epigeas Epigeas

Οιδίπους. Πολύ καλός.
Ιοκάστη. Στο πρώτο μέρος την πήρε ο ύπνος.
Κρέων. Κόντρα ρόλος για ένα χαρακτήρα που σε 3 τραγωδίες ξεπάστρεψε σχεδόν όλη τη βασιλική γενιά και έγινε ηγεμόνας.
Χορός. Απίστευτα καλοί όλοι τους.
Λοιποί ρόλοι. πολύ καλοί.
Σκηνοθεσία. Απαιτούνται τέτοιες 'ματιές'.
Υπότιτλοι. Το χάσανε σε αρκετά σημεία.
Φαντάζομαι τους αρχαίους θεατές που δε γνωρίζανε το μύθο. Την αντίδρασή τους, στην αποκάλυψη της φριχτής αλήθειας. Ανατριχίλα.


Για να σχολιάσετε αυτό το άρθρο θα πρέπει να είστε εγγεγραμμένο μέλος