Ο Μηχανισμός του Δωματίου – Κριτική

Νάγια Παπαπάνου

Ανάμεσα σε μια εκκλησία κι ένα club υπάρχει ένα δωμάτιο. Το δωμάτιο φυλάσσεται από ένα πορτιέρη, για την ακρίβεια ο πορτιέρης φυλάει το πόμολο της πόρτας του δωματίου. Κανείς δεν μπαίνει στο δωμάτιο χωρίς την άδεια του ιδιοκτήτη, εκτός από έναν καντηλανάφτη που εκτελεί χρέη μάστορα. Κι όμως τρεις τουλάχιστον, θα μπουν κι ένα πτώμα θα βγει από το περίφημο αυτό χώρο. Κανείς δεν γνωρίζει τίποτα για τον φυλασσόμενο χώρο, ούτε κι ο φύλακας του, αφού ποτέ δεν μπήκε ο ίδιος μέσα στο δωμάτιο. 

Η παράσταση «Ο μηχανισμός του δωματίου», είναι μια πολυσήμαντη και διερευνητική θεατρική σπουδή πάνω στην έννοια της ατομικής ευθύνης σε σχέση με τον Νόμο και τη Συνείδηση.  Ο φύλακας / πορτιέρης είναι ένας μεταμοντέρνος αντί – ήρωας ο οποίος ακολουθώντας πιστά τις οδηγίες του συμβολαίου του, γίνεται συνένοχος σε ότι πιθανόν διαπράττεται εντός του δωματίου. Ένα ευφυές σχόλιο για «το παράδοξο της γάτας του Schrödinger», που κεντρίζει το μυαλό του θεατή και διευρύνει τον σκεπτικισμό απέναντι σε θεμελιώδεις έννοιες για την ανθρώπινη κοινωνία.

Οι έννοιες που θίγονται μέσα από τους ευθύβολους διαλόγους και την γραμμική δράση υπογραμμίζονται από την εξαίρετη εκφορά του λόγου. Φωνές σχεδόν ραδιοφωνικές που αφήνουν τις λέξεις να μετεωρίζονται χωρίς ίχνος συναισθηματικής επένδυσης, κάνοντας επίκληση στην υπαρξιακή αναζήτηση και τις ρητορικές πλάνες που κρύβουν οι φαινομενικά αθώες και καθημερινές μας συνδιαλλαγές. Τα σκηνικά, τα κοστούμια και οι μάσκες ενισχύουν την αίσθηση ότι μετέχουμε περισσότερο σε ένα φιλοσοφικό πείραμα το οποίο με όχημα το θέατρο ξεκλειδώνει όλες τις πιθανές ερμηνείες και παρερμηνείες. 

Το κείμενο του Αριστείδη Αντονά, έχει έναν υψηλό βαθμό δυσκολίας τον οποίο η ομάδα Apparatus, τον αντιμετωπίζει υψώνοντας τον. Οι σκηνοθετικές επιλογές προϋποθέτουν την ουσιαστική και απόλυτη ερμηνευτική αποστασιοποίηση, η χρήση της μάσκας επιτείνει την ερμηνευτική δυσκολία, και η κινησιολογική επιμέλεια απαιτεί μέγιστη σωματική πειθαρχία. Εντούτοις οι Βασίλης Ζώης, Ανδρέας Κανελλόπουλος, Χρήστος Καπενής και Στέλλα Σαμιώτη, ανέρχονται κάθε τεχνικής και καλλιτεχνικής δυσκολίας με τρόπο απαράμιλλης θεατρικής εν συναίσθησης.  

«Έχω την ευθύνη για το χερούλι, για την πόρτα και κατ' επέκταση για το δωμάτιο. Τι συμβαίνει στο δωμάτιο, ξέρεις; Λες ότι ξέρεις...»

Στοιχεία Παράστασης

Κείμενο: Αριστείδης Αντονάς, Σκηνοθεσία: Βάσια Χρονοπούλου, Σκηνικά - Κοστούμια: Λένα Λέκκου, Φωτισμοί: Δημήτρης Μπαλτάς, Επιμέλεια κίνησης: Φαίδρα Σούτου, Μουσική επιμέλεια: Γιώργος Κοσμίδης, Μάσκες: Μάρθα Φωκά, Βοηθός σκηνοθέτη: Μάνθα Καραδήμα, Φωτογραφίες: Αντώνης Λέκκος, Επικοινωνία: Μαριάννα Παπάκη, Νώντας Δουζίνας, Παραγωγή: Apparatus 

Παίζουν: Βασίλης Ζώης, Ανδρέας Κανελλόπουλος, Χρήστος Καπενής, Στέλλα Σαμιώτη

ΚΕΝΤΡΟ ΕΛΕΓΧΟΥ ΤΗΛΕΟΡΑΣΕΩΝ, Κύπρου 91Α, Κυψέλη, 2130040496, 6945348446

Παραστάσεις: Δευτέρα και Τρίτη, 21:00 (έως 14 Μαρτίου)

Εισιτήρια: 10 €, 8 € (φοιτητικό, άνω των 65), 5 € (κάρτα ανεργίας, ΣΕΗ)

Διάρκεια παράστασης: 60 λεπτά


Σχόλια χρηστών

Για να συμμετέχετε στην συζήτηση πρέπει να γίνετε μέλη. Λάβετε μέρος σε κάποια συζήτηση κάνοντας roll-over στο αρχικό σχόλιο και πατήστε το κουμπί "Απάντηση". Για να εισάγετε ένα νέο σχόλιο χρησιμοποιήστε την φόρμα στο τέλος της λίστας.

Για να σχολιάσετε αυτό το άρθρο θα πρέπει να είστε εγγεγραμμένο μέλος