Boemians

Coming Soon

Γεννήθηκα στην Ν.Φιλαδέλφεια από πατέρα Μεσσήνιο και μητέρα Αχαιή με ρίζες από Μικρά Ασία. Ανεξάρτητος από μικρός με το που μου δόθηκε η ευκαιρία την έκανα αρχικά σπουδάζοντας σε Καβάλα και Πάτρα Ηλεκτρολογία (που ποτέ δεν ασχολήθηκα σοβαρά μαζί της - για την ακρίβεια και πρίζα να αλλάξω παίζει να προκαλέσω βραχυκύκλωμα) αλλά με κέρδισε κάτι που μισούσα: οι υπολογιστές...

Εργάστηκα σε Βιβλιοπωλείο, Φροντιστήριο, Εκδόσεις Ξένων Γλωσσών, Εταιρεία ανάπτυξης λογισμικού, Εταιρεία διακίνησης τσιγάρων και ζαχαρωδών, Μεσιτικό Γραφείο και σε Εταιρία Πιστοποίησης Προσώπων...

Αρχικά ήμουν αθλητικός τύπος με διακρίσεις σε δρόμους 100 μέτρων και τένις αλλά και πάλι με κέρδισε το τσιγάρο και χόμπι μου έγιναν η κηπουρική, τα ζώα και το Διαδίκτυο... Εκεί που οι άλλοι δεν γνώριζαν τι θα πει Ίντερνετ έκανα μεταφράσεις σε σχετικά αγγλόφωνα βιβλία κι είχα (κλεμμένη από τον αδελφό) σύνδεση στις αρχές της δεκαετίας του '90. Έχω κι ένα blog (kianotipies.blogspot.com) από το 2006, ενώ από το 2012 το παίζω ραδιοφωνικός παραγωγός με τις Ραδιοτυπίες. Νομίζω πως δεν έχω πει ακόμη την τελευταία μου λέξη (άλλοι ελπίζουν ότι την είπα εδώ και πολλά χρόνια...)

Είμαι 22 και είμαι Γραφίστρια. 

Είμαι λάτρης όλων των τεχνών με ιδιαίτερη αδυναμία στα tattoo και τα anime. 

Αγαπάω το διάβασμα και οι δικοί μου άνθρωποι με αποκαλούν βιβλιοφάγο. 

Επίσης αγαπάω τις αμέτρητες ωριές που ξοδεύω σε εξόδους με φίλους.

Στην αρχή ήταν φωτογραφίες με φίλους,κατοικίδια και ταξίδια. 

Οι φίλοι έκαναν ότι  δεν ήθελαν αλλά μετά τις χρησιμοποιούσαν. Τα τοπία και τα κτίρια δεν έλεγαν όχι. 

Αποφάσισα να συνδυάσω τις μεγάλες μου αγάπες φωτογραφία και μουσική και να βγάζω φωτογραφίες σε live events. 

Ευελπιστώ ότι θα βλέπετε με τη βοήθεια του φακού μου και της σελίδας του Boem Radio αυτά που βλέπω κι εγώ στις συναυλίες.

FaceBook Page

Όνομα: Γεώργιος (ακούω και στο Γιώργος)

Επώνυμο : Γιολδάσης (κοινό επώνυμο σε περιοχές της Ελλάδας με πολλές πέτρες)

Εργασιακή εμπειρία : Από τα 14 στη βιοπάλη. Η δουλειά κάνει τους άντρες κλπ κλπ

Ραδιοφωνική εμπειρία : Με δίσκους το 1993 στην «ελεύθερη ραδιοφωνία», με mp3 τη σήμερον ημέρα (τεχνολογία).

Γνώσεις : Πολλές και διάφορες αλλά πάντα με γνώμονα το εν οίδα ότι ουδέν οίδα (όπως έλεγε και ο Σωκράτης, ο αρχαίος).

Σκοπός και σχέδιο : Επειδή είναι καλύτερα να σε ακούνε παρά να σε βλέπουν, εξορμώ με σωστό βήμα, ούτε γρήγορα για να κάνω λάθη ούτε αργά για να χάσω την ευκαιρία, και απευθύνομαι σε ώτα ευήκοα. 

Ο DJ- Μουσικός El Barrio έχει επιρροές από την Κουβανέζικη-Λατινοαμερικάνικη-Αφροαμερικάνικημουσική σκηνή. 

Οι μουσικές που παίζει σαν dj : Salsa, Timba - Cubana, Son, Merengue, Bachata, Reggaeton, Cha-Cha, Afro, Latin Jazz. Επίσης ασχολείται με την Soulful-Disco-Afro house σκηνή σε πολύ καθορισμένα και ιδιαίτερα events. 

Σαν Θεραπευτής θεωρεί πως ο χορός και η μουσική είναι πολύτιμα εργαλεία διασκέδασης αλλά και θεραπείας όπου ο ρυθμός δημιουργεί την κατάσταση της ευφορίας και χαράς.

Όλα ξεκίνησαν κάποιο Ιούνιο στη Θεσσαλονίκη. 

Δημοσιογράφος και ραδιοφωνικός παραγωγός, με αυτή τη σειρά που δηλώνει και ποιο είναι πρώτο στην καρδιά μου. 

Το ραδιόφωνο είναι η ψυχοθεραπεία μου. Αγαπάω εξίσου και τη μουσική και το μότο μου είναι "μέρα χωρίς μουσική, είναι κακή μέρα".

Γεννήθηκα τον Νοέμβριο του 1982 από νησιώτες γονείς που συναντήθηκαν στην Αθήνα. 

Στο iPod μου θα βρεις να συναντιέται από Jazz μέχρι Black Metal (Στην πραγματικότητα τη Jazz την προσπαθώ ακόμα, αλλά μου είπαν να το βάλω γιατί βγάζει μια αίγλη, όπως κάθε πλατεία που έχει μια καφετέρια με αυτό το όνομα). 

Μ’ αρέσει να γράφω.  Προτιμώ να γράφω με ένα χιουμοριστικό στυλ με ροπή προς την ντροπή, την υπερβολή και αυτά που δημιουργούν αμηχανία στους ανθρώπους, όπως το ασανσέρ και τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς το Καλοκαίρι. 

Μ’ αρέσει επίσης να δημιουργώ εικόνες με τις λέξεις μου, όχι απαραίτητα όμορφες αλλά κυρίως εμφανείς, σαν το σπυράκι πριν το πρώτο ραντεβού που περίμενες τόσο καιρό. 

Ελπίζω ότι θα βρεις γνώριμα πράγματα σ’ αυτά που γράφω και θα χαμογελάς, σαν να ξεθάβεις το πάλαι ποτέ αγαπημένο σου τζιν (που τότε σου έκανε, ενώ τώρα σταματάει κάπου στους αστραγάλους) και να βρίσκεις και λεφτά σε αυτό. 

Γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα (της αρέσει αυτή η πόλη). Το παρατσούκλι της είναι Μπίλιας (οι στενοί της φίλοι, έτσι την φωνάζουν). Συνήθως μιλάει στον εαυτό της σε 2ο ενικό. 

Είναι αισιόδοξη μέχρι αηδίας και χαμογελάει συνέχεια. Κοιμάται με μουσική. Ξυπνάει με μουσική. Της αρέσουν οι άχρηστες πληροφορίες. Τι κι αν δεν τις συγκρατεί! 

Έχει περάσει από πολλές δουλειές. Μερικές ήταν cult, όπως λουλουδού σε κλαρινάδικο ή βοηθός σε εγκαταστάσεις δορυφορικών πιάτων σε ταράτσες.. Μέχρι που κατέληξε στον χώρο του θεάματος (είδε φως στη σχολή του Βασίλη Διαμαντόπουλου...και μπήκε). 

Δεν δηλώνει ηθοποιός κι ας παίζει στο θέατρο. Ούτε τραγουδίστρια κι ας τραγουδάει ρεφρέν και κουπλέ όλη μέρα (ενίοτε και μπροστά σε κόσμο). Νιώθει ευγνωμοσύνη για τους φίλους και τους συνεργάτες της. 

Τέλος, ζει όσες περισσότερες εμπειρίες μπορεί κι ακολουθεί πιστά τη συμβουλή της μανούλας. Κάνει πάντα πράγματα που την γεμίζουν και την κάνουν ευτυχισμένη. 

Υ.Γ: Μότο κι ευχή της, "Υγεία, χαρές κι απολαύσεις".

Και να σου πω  και κάτι? 

Λατρεύω τη μουσική. Δεν υπάρχουν ,είδη,χρώματα,στυλ. Τα αγαπώ πολύ, όλα! Μόνο καλή και κακή μουσική υπάρχει. Καλή και κακή πρόθεση. 

Είμαι ερωτευμένη με τη μυρωδιά του στουντίου. Με την επαφή με άλλους κόσμους, που τους γνωρίζω μέσα από ένα τραγούδι. Με άγνωστους ανθρώπους,με φίλους που συναντιόμαστε όλοι μαζί και παλεύουμε την πεζή καθημερινότητα. Και νομίζω πως έτσι  κερδίζουμε. Κερδίζουμε χαμόγελα,παρέα,στιγμές. Γινόμαστε, μικροί θεοί για λίγο. 

Και να σου πω και κάτι άλλο? Είσαι ευπρόσδεκτος, μπορούμε μαζί να μιλάμε, να ακούμε, να αγαπάμε, να δραπετεύουμε. Ερωτευμένοι μουσικοσχιζοφρενείς.

Σκέφτεσαι τίποτα καλύτερο?

Δημοσιογράφος με πάθη, λάτρης της tv και των κοσμικών εκδηλώσεων! 

Η αισθητική παίζει σημαντικό ρόλο στην ζωή του. 

Αγαπάει το φαγητό, τα ρούχα, τα gadgets και την φωτογραφία... γνήσιος ταύρος. 

Συνήθεια εβδομαδιαία, ο κινηματογράφος και η ανακάλυψη των μικρών,διαφορετικών μαγαζιών του κέντρου της Αθήνας!

Ζω στο Παγκράτι, είμαι από Κρήτη, βγαίνω στα Εξάρχεια.

Αγαπώ Johnny Cash, Janis Joplin, Joan Baez αγαπώκαι Ella Fitzgerald, Sidney Bechetμαζίκαι Rufus Wainwright και Dean Martin και Frank Sinatra.

Μ’ αρέσει να ζωγραφίζω και να γράφω μουσική.

Ο Παντελής Καλογεράκης γεννήθηκε και μεγάλωσε στο Ηράκλειο της Κρήτης.

Από το 2010 ζει στην Αθήνα και ασχολείται με την μουσική.

 Απολαμβάνει να διαβάζει ποίηση όσο και να γράφει.

Αγαπάει την θάλασσα και το καλοκαίρι.            

Γεννημένος τη χρονιά του Τσέρνομπιλ, κάτι του έχει μείνει, δεν εξηγείται αλλιώς...ο τελευταίος από 4 αδέρφια, καταδικασμένος να είναι για πάντα “ο μικρός”...αγαπημένο του άθλημα στο σχολείο: να ανεβαίνει στα κεραμίδια των σπιτιών με τον τωρινό του συγκάτοικο και να τους κυνηγάνε οι ιδιοκτήτες...του άρεσε επίσης να χαζεύει τα σχήματα που παίρνουν τα σύννεφα και να φτιάχνει ιστορίες με δράκους...

Στους δικούς του το είχε ξεκαθαρίσει: “Θα πάω σε δραματική!”...και πήγε...μετά από μια μικρή (!!!) 8ετή στάση σε εκείνο το μεγάλο κτίριο, Πατησίων και Στουρνάρη, πήγε...σχεδόν μαζί τα πήρε τα “αποδεικτικά” των σπουδών του, αλλά δε βαριέσαι...και τώρα ετοιμάζει και το τρίτο...στις Θεατρικές Σπουδές, λέει...έτσι, για να μην πλήττουμε...

Αγαπημένο του χρώμα: το πράσινο (“σαν τα μάτια του”...έτσι λέει...και το πιστεύει...)

Αγαπημένο φαγητό: το χοιρινό με σέλινο της Βέλμας

Αγαπημένο γλυκό: σοβαρά τώρα...??? ΟΛΑ!

Είναι Ζυγός με ωροσκόπο Παρθένο...όχι ότι αν ήταν κάτι άλλο θα σωζόταν η κατάσταση, αλλά, κουβέντα να γίνεται...

Του αρέσουν πολύ τα αποσιωπητικά..........................................................................

Εις βάρος του εκκρεμούν 44 μηνύσεις για πνευματικά δικαιώματα από γνωστό σεναριογράφο της ελληνικής τηλεόρασης...δε λέω περισσότερα...θα καταλάβετε...

Τελευταία φορά που κοίταξε, τα σύννεφα εξακολουθούσαν και του διηγούνταν ιστορίες με πουπουλένιους δράκους...και τώρα λέει να ασχοληθεί και με το ραδιόφωνο...βοήθειά μας!

Γεννήθηκε το 1979 στη Θεσσαλονίκη. Είναι θεατρολόγος και κάτοχος μεταπτυχιακού στην Πολιτιστική Πολιτική, Διοίκηση και Επικοινωνία. 

Έχει ασχοληθεί με την οργάνωση και διεύθυνση παραγωγής, marketing και δημόσιες σχέσεις θεατρικών παραστάσεων και πολιτιστικών εκδηλώσεων (συνέδρια, ημερίδες, εκθέσεις, μουσικές συναυλίες), καθώς και με τις εκδόσεις προγραμμάτων θεατρικών παραστάσεων. 

Η επαγγελματική της πορεία στο θέατρο ξεκίνησε από τα θέατρα Μέλι και Coronet. Το 2005 ξεκίνησε η συνεργασία της με την «Θεατρική Εστία Α.Ε.» (θέατρα Μουσούρη και Ήβη), η οποία κράτησε έξι περίπου χρόνια. Έκτοτε συνεργάστηκε με ανεξάρτητες θεατρικές παραγωγές στα θέατρα Αγγέλων Βήμα, Θέατρο στον Κύβο, @ Ρουφ. Μερικές από τις παραστάσεις-σταθμοί υπήρξαν: «Η Θεία απ’ το Σικάγο», «Ψέμα στο Ψέμα», «Μπακαλόγατος», «Τρομεροί γονείς», «Στις κουζίνες», «Μαύρη Κωμωδία», «Φωνάζει ο κλέφτης», «Χάρολντ και Μωντ», «Ο Βροχοποιός», «Βρώμικες Ιστορίες». 

Για πολλά χρόνια συνεργάστηκε με τις τηλεοπτικές επιχειρήσεις Audio Visual στο τμήμα της μεταγλώττισης. ‘Εχει διετελέσει Γενική Γραμματέας στον Πανελλήνιο Επιστημονικό Σύλλογο Θεατρολόγων (2006-2008) και είναι τακτικό μέλος του Ελληνικού Κέντρου του Διεθνούς Ινστιτούτου Θεάτρου. Έχει διδάξει θεατρική αγωγή στην Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση και έχει εργαστεί ως εκπαιδεύτρια σε πιστοποιημένα Κ.Ε.Κ. και Κ.Δ.Β.Μ. 

Τώρα είναι υπεύθυνη οργάνωσης και εκτέλεσης παραγωγής στο Ελληνικό Κέντρο του Διεθνούς Ινστιτούτου Θεάτρου και φυσικά boemian… 

Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1957. Είναι Νομικός με μακρά σταδιοδρομία και παρουσία στα αεροπορικά πράγματα και εμπειρία στο αεροπορικό δίκαιο. 

Στον ελεύθερο χρόνο του παρατηρεί και σχολιάζει τα καλλιτεχνικά δρώμενα, με έμφαση στο θέατρο, ενώ, παράλληλα φωτογραφίζει συστηματικά τον κόσμο της Ελληνικής μουσικοχορευτικής παράδοσης και το μουσικό σύμπαν του σύγχρονου underground. 

Official Site

Blog

Γεννήθηκα στην Αθηνά και μεγάλωσα στο κέντρο της (Πλατεία Αττικής). 

Συνήθιζα από μικρός να ξεκινάω τη σπουδή μουσικών οργάνων και να σταματάω, με αποτέλεσμα να ξέρω λίγο από πιάνο, κιθάρα, μπάσο και κρουστά. 

Από 18 χρονών ξεκίνησα αυτό που αγαπάω μέχρι και σήμερα μαθήματα φωνητικής-τραγούδι.  

Ευτύχισα να κάνω αρκετές Live εμφανίσεις σε μικρά μαγαζιά και μπουάτ. 

Η ενασχόληση με το  ραδιόφωνο είναι η κορύφωση της αγάπης μου για τη μουσική...

ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΊΑ:
Άνθρωπος ανίκανος να γράψει το βιογραφικό του μόνος του, αλλά ικανός να ΕΠΙΒΑΛΛΕΙ την δίωρη εβδομαδιαία ηχητική του παρουσία σε ανυποψίαστους ακροατές.

ΣΠΟΥΔΕΣ:
Η μουσική του παιδεία ξεκινάει από το διαχρονικό "last Christmas",αλλα δυστυχώς τελειώνει κ σε αυτό..

Στο Τσακίρ κέφι η βελόνα κολλάει στο "τσιγάρο ατελείωτο". Γιατί είναι ταλέντο να μπορείς με ένα τραγούδι που ανεβάζει έναν καλλιτέχνη στο ζενίθ της καριέρας του να ρίχνεις στο ναδίρ το κέφι των ακροατών σου...

ΕΜΠΕΙΡΙΑ:
Η καριέρα του σαν μουσικός παραγωγός δεν έχει παρελθόν και ελπίζω ούτε και μέλλον..

Αλλά επειδή όλοι αξίζουν μια ευκαιρία, ας τον ανεχτούμε στο παρόν κ ας ευχηθούμε σε ένα πιο ΕΥΗΧΟ αύριο.

Για όλους εμάς τους παθόντες και "wonna be" κουφούς  ακροατές...
Καλή μας ακρόαση...

Ονειρεύεται να αγκαλιάσει λιοντάρι, να κολυμπήσει με δελφίνι, να πατήσει σταφύλια σε παραδοσιακό πατητήρι, να οδηγήσει στον παλιό Route 66 και να καταλήξει σε κάποιο ελληνικό νησί με ένα άσραμ για όμορφες δράσεις κι ένα beach bar για όμορφες μουσικές. 

Άσραμ; Ναι. Διότι μπορεί να γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη όπου σπούδασε επικοινωνία και θέατρο, αλλά συνέχισε τις σπουδές της στην Ιταλία. Και εκεί γνώρισε προσωπικά τον Yogi Bhajan (master της kundalini yoga) και μαθήτευσε κοντά του, όπως και στη Γαλλία και στο Νέο Μεξικό (ΗΠΑ). 

Βιώνοντας το μονοπάτι της Κουνταλίνι Γιόγκα 20 χρόνια τώρα, ως άσκηση, διδασκαλία και εργασία, έχει συνειδητοποιήσει ότι το μονοπάτι ανήκει στη ζωή και όχι η ζωή στο μονοπάτι.

Eκπαιδεύτρια δασκάλων, spiritual fitness developer, inspirational writer και πάντα σε αναζήτηση της Τέχνης της Ζωής.

Μένει στην Αθήνα αλλά πηγαινοέρχεται συνέχεια - για κάποιο λόγο τη βόλεψε το «πέτρα που κυλά…» και η εργασία αποτελεί το πρόσχημα.

Λατρεύει τα road trips -μπορεί να οδηγεί για ώρες και μέρες, ακούγοντας μουσικάρες (φτάνει κάποιος να της δείχνει το δρόμο γιατί από προσανατολισμό, άστα να πάνε…) 

Το ραδιόφωνο είναι ο μόνιμος έρωτας. Και το «Stress Free Zone», μια απόπειρα χαλαρής και ουσιαστικής επικοινωνίας.

Παύλος Λάμπρου aka Λουστράκος

Τρελός, ονειροπόλος που πιστεύει ότι στα 51 του θα αλλάξει τον κόσμο. 

Που πιστεύει ακόμα στους ανθρώπους κι ας τον ρίχνουν σε κατάθλιψη.

Που αγαπάει τα ζώα γιατί δηλώνουν από την αρχή τις προθέσεις τους. Ή σε αγαπάνε ή σε δαγκώνουν.

Που αγαπάει την μουσική και ακούει διάφορα είδη αναλόγως με το πως θα ξυπνήσει.

Που έχει φανατικούς φίλους κι ορκισμένους εχθρούς.

Εσείς σε ποια κατηγορία είστε;

Γεννήθηκα, μεγάλωσα και μεγαλώνω ακόμα. 

Και στην διάρκεια του μεγαλώματός μου, έμαθα ποδήλατο, άκουγα μουσικές, έβλεπα θέατρο, έκανα φίλους, αγάπησα τον κινηματογράφο,  πήγα στρατό, έγινα ηθοποιός, βρήκα την γυναίκα της ζωής μου (με κινηματογραφικό τρόπο πρέπει να σημειώσω), άλλαξα πολλές δουλειές... Τα πάντα έκανα. 

Και μέσα σε όλα αυτά, πάντα είχα το συνήθειο όταν ακούω κάτι, να βάζω όλους τους δικούς μου να το ακούνε, να το μοιραστώ μαζί τους και να ανταλλάζουμε γνώμες. 

Τώρα θα διευρύνω τον κύκλο μου και όλα όσα ακούω κι αγαπάω θα τα μοιράζομαι με περισσότερο κόσμο, με σκοπό να δημιουργήσουμε μια μεγάλη μουσική συνωμοσία, γεμάτη τραγούδια και μουσικές από musical, από θέατρο, από σινεμά...  Σε απλά και καθαρά ελληνικά , ιτς σόουταιμ φολκς.

«χαμογελάτε.. λίγοι το μπορούν, πολλοί το έχουν ανάγκη»

Είναι φορές που νοσταλγώ δυνατά και με κραυγές τις "αθώες εποχές"...την εποχή που δίναμε αξία και βιώναμε την ουσία στα πιο ασήμαντα καθημερινά πράγματα...την εποχή που ένα δάκρυ κυλούσε εύκολα και επιτάχυνε την κάθαρση.. την εποχή που το χαμόγελο διαδεχόταν το δάκρυ σε χρόνο μηδενικό...την εποχή που η ανιδιοτέλεια ήταν η βάση στις πράξεις...την εποχή που η συνέπεια ήταν δεδομένη...την εποχή που ο αυθορμητισμός ήταν κομμάτι της συμπεριφοράς....την εποχή που το φως στις μέρες ήταν εκτυφλωτικό....την εποχή που μια καραμέλα ζέσταινε τα μέσα μας....στην εποχή του τώρα, όλα είναι αλλιώς...και εγώ όπως φαίνεται προσπαθώ να ισορροπήσω σε δύο διακριτά αντίθετους κόσμους…

Έχοντας σπουδάσει τις «επιχειρήσεις» που έλεγε και η Σμυρνιά γιαγιά μου, τις γλώσσες, με μεταπτυχιακό τίτλο στην Οργάνωση & Διοίκηση Βιομηχανικής Παραγωγής με εξειδίκευση στην Ποιότητα, ισορροπώ την ζωή μου και στην ζωή μου, μεταξύ εργασίας και  εθελοντικής δράσης… μετά από μια μακρά πορεία και στα δύο αυτά παράλληλα σύμπαντα, έρχομαι να δηλώσω ότι είμαι αθεράπευτα ρομαντική και αισιόδοξη..

Ποια ανάγκη είναι εκείνη που μας κάνει να επιλέγουμε να αδιαφορούμε για όλα ή και να προσπαθούμε για όλα? Για αναλογιστείτε απλά το να βρεθεί κάποιος από εσάς σε μια δύσκολη θέση και να έχει απαξιώσει τελείως την ανθρωπιά! Είμαστε εκ προοιμίου καταδικασμένοι σε ένα σκοτάδι διαφορετικό από όλα τα άλλα.. στο σκοτάδι του να είμαστε «πολλοί μαζί και ξένοι ταυτόχρονα».

Προσωπικά αρνούμαι να μπω σε αυτό το κουτί. Επιλέγω να απελευθερώνω την θετική μου αύρα στο σύμπαν και να μοιράζω το μόνο πράγμα που περισσεύει στην ψυχή μου.. Χαμόγελα και αγάπη! Η θέση στον παράδεισο δεν είναι το κίνητρο μου, γιατί προσωπικά πιστεύω ότι ο παράδεισος του καθενός είναι εκεί ακριβώς που το νιώθει, την στιγμή που το ζει, όπως ακριβώς και η κόλαση του.

Μπορείτε να κοιμάστε ήρεμοι το βράδυ όταν γνωρίζετε ότι ένα σας χαμόγελο και μόνο μπορεί να σώσει έναν άνθρωπο από το «σκοτάδι»?

Αντέχετε να είστε υπεύθυνοι για την πιο θετική θεωρία του Χάους?

+πράξτε μαζί μας και καλό μας ταξίδι

Είμαι φωτογράφος. 

Έχω από το 2012 την Νέμεσις που είναι Τζακ Ράσελ. Αγαπώ τον μηλίτη και γενικότερα το αξιόλογο αλκοόλ. Άλλα πάθη μου είναι η επιστημονική φαντασία και η μουσική. 

Μου αρέσει να μπλέκω μουσικές μεταξύ τους οι φίλοι μου το ονομάζουν «κασετούλα Άρη» και αρκετές φορές μπορεί να γίνει εκνευριστικό. Έχω τραγικά κακό χιούμορ. Επινόησα το ανέκδοτο με το κατσίκι στο φούρνο. 

Μου αρέσει να γκρινιάζω για τις εμμονές μου. Δεν πίνω καφέ άμα πιω μιλώ ασταμάτητα.  Ότι κρατάς δεν σε κρατάει… το είχε πει ο Isnogood αλλά ισχύει.

Ο Μάριος Μάζαρης είναι αυτός που είναι. Γεννιέται, μεγαλώνει , ονειρεύεται, όλα σε χρόνο ενεστώτα, για να θυμάται να δίνει παρόν στις αναμνήσεις του. Είναι  δάσκαλος, σκυλοπατέρας, φίλος και ξορκίζει τα γαμώ της ζωής γράφοντας, φωτογραφίζοντας και κρατώντας τα ποτήρια μισογεμάτα. Τα ποτήρια θα είναι μισογεμάτα και χωρίς τη βοήθειά του. Αυτός όμως θα συνεχίσει να πιστεύει ότι προσπάθησε.

Αυτό εδώ δεν είναι ένα βιογραφικό. Είναι κι αυτό ένα ποτήρι μισογεμάτο.

Φύτρωσε και άνθισε στο Μεταξουργείο,αλλά πλέον ευδοκιμεί στον τροπικό του Αιγάλεω.

Το αγαπημένο του φαγητό είναι συκώτι με αρακά.

Νιώθει έτοιμος να κάνει το μεγάλο βήμα στη ζωή του,το οποίο δεν έχει ιδέα ποιο είναι.

Οι φίλοι τον φωνάζουν juke box γιατί με μισή νότα τραγουδιού μπορεί να σου πει μέχρι και το γενεαλογικό δέντρο της συννυφάδας του μπασίστα (ντάξ υπερβολή)

Όταν ήταν μικρός ήθελε να γίνει γιατρός,λούστρος,αστροναύτης,καπετάνιος,μαέστρος και σεφ.ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΑ!Τελικά έγινε μασέρ.

Αγαπημένο κλεμμένο μότο του είναι ‘’μέρα δίχως γέλιο,είναι μέρα χαμένη’’

Αυτό το κείμενο το έγραψε μόνος του.

Coming Soon ...

Μετά από 4 χρόνια στο βροχερό Λονδίνο, κάπου στις αρχές της νέας Χιλιετίας επέστρεψα στη μαμά-πατρίδα, όχι μόνο για να υπηρετήσω αυτή, αλλά και τα media της (τουλάχιστον έτσι νόμιζα ο... νέος!).

Οι μεγάλες μου αγάπες δύο. Τα περιοδικά και το ραδιόφωνο. Η πρώτη καλύφθηκε. Ως γνωστόν είναι απελευθερωτικό να –τους- γράφεις. Μετά από διάφορες περιπέτειες στον εκδοτικό κόσμο, βρήκα επαγγελματική «θαλπωρή» στον Ελεύθερο Τύπο και στη συντακτική ομάδα του ένθετου περιοδικού «Glam Τύπος». Παράλληλα οι αναζητήσεις μου με οδήγησαν στο πολιτιστικό περιοδικό «PasseParTout» της εφημερίδας «Έπενδυτής» κάνοντας επιμέλεια-συντονισμό ύλης. Παράλληλα και για μία δεκαετία, τότε που ακόμη είχαμε... δέκα άνθρωποι υπολογιστή, ανέλαβα την αρχισυνταξία στο γυναικείο πόρταλ miss.gr. Όλα αυτά όμως αποτελούν παρελθόν. 

Στα του ραδιοφώνου; Μεταξύ ερτζιανών και web ψηφίζω «κλικάρισμα». Κι επειδή έχω... μποέμισσα καρδιά θα με βρείτε, θα με ακούσετε, θα σας ζαλίζω με το εξυπναδίστικο χιούμορ μου στο BOEM Radio. Σιγά μην με χάσετε! 

Ο Γιώργος Νικητόπουλος γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα. Το 2006 αποφοίτησε από το ωδείο ATHENAEUM και το τμήμα σύγχρονου τραγουδιού με καθηγήτρια τη Μαίρη Έσπερ, με άριστα. Παρακολούθησε μαθήματα με την Έλλη Πασπαλά.  

Παράλληλα σπούδασε Πολιτική Επιστήμη στο Πάντειο Πανεπιστήμιο και συνέχισε τις σπουδές του ολοκληρώνοντας και το μεταπτυχιακό του στην Ιστορία με άριστα από το ίδιο πανεπιστήμιο. Διοργανώνει και συμμετέχει ως τραγουδιστής σε  μουσικές παραστάσεις από το 2003. Από το 2008 γράφει τραγούδια και επιμελείται μουσικά θεατρικές παραστάσεις.

Το 2013 έγραψε πρωτότυπη μουσική για το θεατρικό έργο “Πολύ κακό για το τίποτα”, του William Shakespeare, που ανέβασε η ομάδα “Όμορος” σε σκηνοθεσία Ελένης Βλάχου. Το 2014 έπαιξε στο μιούζικαλ “Ξημερώνει Κυριακή” με μουσικές του Μίμη Πλέσσα και σκηνοθεσια Μάνου Πετούση που ανέβηκε στο “Θέατρον ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΚΟΣΜΟΣ”.

Αυτό τον καιρό γράφει τη μουσική για την επόμενη θεατρική παράσταση της σκηνοθέτιδας Λίλης Μελεμέ.

Γεννήθηκε στην Νίκαια (του Πειραιά) το 1976, ετών 28 για όσους τον βλέπουν από κοντά.

Σπούδασε μέχρι που παρα-μορφώθηκε, Συντήρηση Αρχαιοτήτων και Αρχιτεκτονική, στο ΤΕΙ Αθήνας και το Ε.Μ.Π. αντίστοιχα.

Παράλληλα με την εργασία στα γνωσιακά του αντικείμενα, ασχολείται με τις τέχνες (κυρίως των άλλων) ενώ τα τελευταία χρόνια παρακολουθεί μαθήματα φωτογραφίας στον ΠΟ.Φ.Π.Α. ελπίζοντας σε μια μελλοντική διάκριση. 

Από τα τέλη του 2007 διατηρεί τουψηλών προσδοκιών αλλά αμφισβητήσιμης ποιότητας ιστολόγιο «ΤουMahlerτο κάγκελο» στο οποίο γράφει για όσα του κεντρίζουν το ενδιαφέρον και για όσα και όσους του σπάνε τα νεύρα.

Πιστεύει με θέρμη σε ξωτικά και νεραΐδες ενώ δεν πιστεύει στα διατροφικά προϊόνταlightκαι στους αεροψεκασμούς. 

Όταν γεννήθηκα τα κορίτσια ακόμα μάθαιναν πιάνο, γαλλικά , μπαλέτο. Εγώ τη γλίτωσα. Δε τέλειωσα ποτέ τη Γαλλική Φιλολογία, αν και εισήχθην επιτυχώς. Έμαθα να χορεύω λατινοαμερικάνικους αντί να ισορροπώ σε πουέντ και εντρύφησα στην αντιγραφή cd audio  αντί να μαθαίνω κλίμακες.

Από μικρή αποφάσισα πως η ζωή είναι θέατρο και επικεντρώθηκα στο να ανακαλύψω ποιος γράφει το σενάριο. Στη πορεία είπα και να το σπουδάσω. Κι αφού δεν τα κατάφερα με τους Έλληνες είπα να δοκιμάσω σε εξελληνισμένους Αμερικανούς. Πέταξα τη σκούφια μου στο στάδιο Ειρήνης και Φιλίας μετά από τέσσερα χρόνια μελέτης και έρευνας πάνω στο αντικείμενο.

Στη συνέχεια βούτηξα στα βαθιά νερά της εγχώριας θεατρικής παραγωγής και αφού βράχηκαν καλά τα πόδια μου, έκανα κι ένα – δυο ταξίδια εκτός. Και τώρα, αποφάσισα να δράσω, να συνεργήσω, να παίξω, να γράψω, να μην ξεχάσω αυτό που αγαπώ.

Μη σας κουράζω έχετε κι άλλα να διαβάσετε. 

Με εκτίμηση 

Σπούδασε φιλοσοφία, υποκριτική και πολιτιστική διαχείριση. 

Μεγάλες αγάπες η τέχνη, οι ξένες γλώσσες, τα ταξίδια. 

Η μουσική με εκλεκτικές συγγένειες: διαφορετικά είδη, εποχές και γεωγραφικοί προσδιορισμοί. 

Σαν ταξίδι.

Γεννήθηκε στην Αθήνα κοντά στα 1988. Σπούδασε Latin&Ballroom χορούς με τον Σταμάτη Δένδια και παρακολούθησε για χρόνια μαθήματα παραδοσιακών χορών στη Δόρα Στράτου.

Σπούδασε θέατρο στην σχολή του Θεάτρου Τέχνης "Κάρολος Κουν" όπου και αποφοίτησε το 2009. Στο βιογραφικό του μετρά 20 παραστάσεις και μία ταινία μικρού μήκους.

Έχει ιδρύσει την ομάδα επίPlay, η οποία φέτος αριθμεί την πρώτη της παραγωγή.

Είναι ψηλός, ξανθός από τζάκι, αλλά δίχως περιουσία. Είναι τρελός από άποψη γιατί πιστεύει ότι μόνο μέσα απο ην τρέλα του "μην σε νοιάζει τι λένε οι άλλοι", θα γίνει καλύτερος ο κόσμος.

Μικρός είναι, έχει πολλά να μάθει.

Κάποια στιγμή γεννήθηκα στην Αθήνα, μια καλοκαιρινή μέρα του Ιουνίου. Όλοι οι συγγενείς ταξίδεψαν από Κρήτη (που είναι και η καταγωγή μου) για να δούνε το μωρό.

Από πολύ μικρός έδειχνα μεγάλο ενδιαφέρον για την μουσική, όταν έλειπε ο πατέρας από το σπίτι, εγώ πήγαινα και σκάλιζα τις κασέτες και τους δίσκους του.

Αργότερα, στην εφηβεία μου, η μεγάλη μου αγάπη ήταν το ράδιο, γιατί μπορούσα να ενημερωθώ για ότι καινούργιο από μουσική υπήρχε. Στα πάρτυ πάντα ήμουν αυτός που φώναζαν για να κάνει τον dj και εγώ το λάτρευα, έτσι μετά από κάποια χρόνια το έκανα επάγγελμα.

Με το ραδιόφωνο δεν είχα την ευκαιρία να ασχοληθώ στο παρελθόν, αν και πάντα μου άρεσε. Έτσι βρέθηκα εδώ στο Boem Radio για να ξεκινήσω αυτό το μαγικό ταξίδι. Ελπίζω να σας έχω παρέα.

Δημοσιογράφος από τα 22 μου, δεν είμαι, ωστόσο το μικρόβιο της επικαιρότητας με "τρώει", με βασανίζει, αλλά μ'αρέσει. Συνδυασμένη η ειδησεογραφική πραγματικότητα με rock και metal -περισσότερο- αρκεί για να μπορέσω να σταθώ αναπληρώνοντας τα κενά μου.

Θα βρεθώ απέναντι σε κάθε στρατόπεδο πολιτικής ορθότητας, καθώς τις δυστοπίες μ'αρέσει απλώς να τις διαβάζω και όχι να τις ζω. Επομένως, σε χιούμορ, κριτική, σάτιρα κ.α. δε δέχομαι προσωπικά καμία οριοθέτηση.

Ελεύθερα μυαλά για ελεύθερη σκέψη και η καθημερινότητα σίγουρα θα είναι πιο βελτιωμένη και ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα. Φυσικά, ένα τεράστιο ευχαριστώ στον κάθε τρελό εκεί έξω που "εξαφανίζει" έστω και για λίγο κάθε σοβαροφάνεια και καθωσπρεπισμό, χαρίζοντας μας ένα ιδιαίτερο "φως" και χαμόγελα στα μέσα μας.

Ειμαι 22 χρονών (1.6.1995)

Φοιτήτρια στο Μαθηματικό Πάτρας και στο τμήμα Φωτογραφίας του Κολλεγίου Άκτο στην Αθήνα.

Έχω παρακολουθήσει σεμινάρια Υποκριτικής και Μουσικοκινητικής στο θέατρο.

Έχω εργαστεί ως ηθοποιός στην παιδική παράσταση Γκρι Πόλη των Κωσταντίνου Παλίλλη και Μαρίας Αποστολάτου στο θέατρο Γραμμές Τέχνης στην Πάτρα, για δυο σεζόν

Έχω εργαστεί για ένα χρόνο ως προωθήτρια προϊόντων σε προωθητική εταιρία της Πάτρας και ως φωτογράφος σε Βάπτιση, μόδα, εκδηλώσεις και θεατρικές παραστάσεις.

Γνωρίζω Ελληνικά, Αγγλικά και λίγα Γαλλικά

Έχω γνώσεις Υπολογιστή

Γνωρίζω και έχω παρακολουθήσει μαθήματα Πιάνου, Χορού και μου αρέσει να διαβάζω βιβλία και να κάνω θαλάσσιο σκι.

Γεννήθηκα τον περασμένο αιώνα, έναν Αύγουστο στην Αθήνα.

Ως έφηβος που σεβόταν τον εαυτό του και περισσότερο τις επιθυμίες της οικογενείας του, ακολούθησα το όνειρό μου και έπιασα δουλειά στο ελληνικό δημόσιο από όπου και «αποφοίτησα» επιτυχώς το 2010.

Τις μέρες, καλό κορίτσι από σπίτι. 

Τις νύχτες, το φεγγάρι λειτουργεί με τρόπο επεμβατικό. 

Βιβλιοφάγος ολκής, με ισχυρή πίστη πως οι λέξεις λειτουργούν και ως γεύμα πλούσιο σε θρεπτική αξία.

Δημοσιογράφος ερωτευμένη με την ζωή στην Αθήνα και διακαή πόθο για ταξίδια σε όλη την υδρόγειο σφαίρα.

Λατρεύω τη σοκολάτα και το Παρίσι. Επίσης, αγαπώ τη φωτογραφία (να βγάζω!), τη θάλασσα, τα ταξίδια. Κι εφόσον αδυνατώ να ταξιδεύω συχνά, μεταφέρομαι παντού στο χρόνο και στον τόπο, διαβάζοντας!

Στα εφηβικά μου χρόνια ξεκίνησα με Λουντέμη, Καρκαβίτσα, Βενέζη, πέρασα μια πολύχρονη φάση με άρλεκιν κι έπειτα, έπιασα ξένη λογοτεχνία. Από το 2010, διαβάζω και σύγχρονους Έλληνες πεζογράφους. Παράδεισός μου -μα και πειρασμός- οι εκθέσεις βιβλίου, όπου αναπόφευκτα αγοράζω κάτι νέο, ακόμα κι αν έχω στοίβες με αδιάβαστα! Η βιβλιοθήκη στο δωμάτιό μου έχει σχεδόν τιγκάρει και σε λίγο θα χρειαστεί να κοιμάμαι αλλού!!

Από το 2012 καλύπτω φωτογραφικά παρουσιάσεις συγγραφέων και συναντήσεις μαζί τους (τις λεγόμενες καφομαζώξεις).

 Με έχουν αποκαλέσει «βιβλιοκριτικό», επειδή (από το 2013) κατέθετα στο Facebook την άποψή μου για τα βιβλία που διαβάζω και «μασκότ των συγγραφέων», επειδή βρίσκομαι “παντού και πάντα!” στηρίζοντας τους ανθρώπους του πνεύματος σε παρουσιάσεις κι εκδηλώσεις τους. Με κάποιους διατηρώ και φιλικές σχέσεις! Όμως... αποποιούμαι των ανωτέρω όρων, ακόμα κι αν με τιμούν, καθώς προτιμώ να με αποκαλούν «αναγνώστρια».

Γεννήθηκε στην Αθήνα και ασχολείται με τη μουσική από τότε που θυμάται τον εαυτό του. 

Μετά από ένα διάλειμμα δεκαετούς ενασχόλησης με τις Επιστήμες του Λόγου και της Επικοινωνίας εις τας Γαλλίας, επέστρεψε στα πάτρια εδάφη και στην παλιά του αγαπημένη, τη μουσική.

Από το 1999, δουλεύει ως συνθέτης, ενορχηστρωτής, παραγωγός, σχεδιαστής ηχητικών εφέ και άλλα τέτοια συγκλονιστικά, κυρίως στο χώρο του θεάτρου.

Τις σπάνιες στιγμές που σταματάει να παίζει κάποιο άλμπουμ μέσα στο κεφάλι του και καταφέρνει να σκεφτεί καθαρά, ασχολείται και με άλλα πράγματα, όπως η θεατρική ομάδα επίPlay της οποίας είναι συνιδρυτής.

Ο Θοδωρής γεννήθηκε ένα παγωμένο μεσημέρι του 1971, όταν ακόμα είχαμε δραχμή και τα κινητά τηλέφωνα δεν είχαν εφευρεθεί.

Καλλιτεχνική φύση παιδιόθεν, βραβεύτηκε στο νηπιαγωγείο για το αριστούργημά του “Τα Χελιδόνια” ενώ η έκθεση ιδεών του με τίτλο “Μια γιορτή στο σπίτι μας” ακόμα συζητείται στους καλλιτεχνικούς κύκλους.

Μετά από αποτυχημένες σπουδές ιατρικής, ακολούθησε τη σοφή συμβουλή φίλου-συμπολεμιστή και σπούδασε τη γραφιστική. Η λεπτομέρεια ότι κανείς από τους δύο δεν γνώριζε τι είναι γραφιστική δεν έπαιξε -ευτυχώς- ρόλο και έτσι ο Θοδωρής διατελεί έως και σήμερα διαφημιστής με μεγάλη χαρά και ψυχική ολοκλήρωση.

Πάθος του τα ιταλικά τραγούδια, η ελαφριά μους σοκολάτας και το ποδήλατο.

Στρατιωτικές υποχρεώσεις: Ολοκληρωμένες

Δίπλωμα οδήγησης: Β' Κατηγορίας

Ηθοποιός...και λίγο δημοσιογράφος...και γενικά όρεξη να 'χουμε να δημιουργούμε!!!!

Είμαι η Παναγιώτα και είμαι καλά ... ή εδώ που τα λέμε καλά δεν είμαι, αλλά αυτό δεν είναι πάντα πρόβλημα!

Στην καταγωγή Μανιάτισσα...στην ανατροφή Αθηναία!

Μιλάω πολύ, γελάω δυνατά (πολύ δυνατά), βαριέμαι εύκολα και γι αυτό προσπαθώ όσο κι αν με βασανίζει να ζήσω τις 1724 ζωές που ονειρεύομαι και να ταξιδεύω (γενικώς...)!! Μάλλον γι αυτό έγινα ηθοποιός....

Α, ξέχασα να σας πω ότι το ραδιόφωνο είναι ένα μεγάλο μου όνειρο και σας ευχαριστώ πολύ που μαζί το κάνουμε αλήθεια!!

Η ζωή θέλει τον τρόπο της...

... "π.χ...boem"!!!!!