Αμήν - Κριτική

Μια σάτιρα όπως το "Αμήν" της Αλκυόνης Βαλσάρη που ασχολείται με τα "παραθρησκευτικά" (aka τα άσχημα συμβαίνοντα στην εκκλησία) δεν είναι κι εύκολη στην προσέγγιση. Τι να πεις που δεν έχει ειπωθεί ή τι να σατιρίσεις που δεν έχει ήδη σατιριστεί; Εδώ έρχεται κι επεμβαίνει ο Δημήτρης Κομνηνός με την σκηνοθεσία και τους φωτισμούς του κι οι ηθοποιοί που με τις παρεμβάσεις και τους αυτοσχεδιασμούς τους απογειώνουν το κωμικό στοιχείο. 

Οι δύο εξαιρετικοί ηθοποιοί Ερμόλαος Ματθαίου στον ρόλο του πάτερ Ευλόγιου κι Ερνέστος Βουτσίνος στον ρόλο του αδελφού Τριαντάφυλλου, εναλλάσσονται συνεχώς ρόλους παρουσιάζοντας "πειραγμένες" εκκλησιαστικές ιστορίες που μοιάζουν φανταστικές αλλά μπορεί και να μην είναι... Τα "οράματα / όνειρα" των κληρικών είναι οι γνωστές υποσυνείδητες επιθυμίες που βγάζουν στην επιφάνεια τα εσώψυχά τους και τους κάνουν ευάλωτους.

Οι θεατές παίζουν τον ρόλο του ποιμνίου και στις αρκετές στιγμές διαδραστικότητας με τους ηθοποιούς συντελούν στην παράσταση ενεργά (χωρίς να θίγονται σε καμία περίπτωση).

Υπάρχουν κι οι "σοβαρές" σκηνές που καυτηριάζουν την πλήρη εμπορευματοποίηση κι υποκρισία του κλήρου, αλλά το κυρίαρχο στοιχείο ακόμη και σε αυτές τις περιπτώσεις είναι η κωμωδία που έστω και με μια φράση ακυρώνει όλη την προηγούμενη "σοβαρότητα". Μέσα σε όλα αυτά όμως υποβόσκουν κι η αγάπη, η ισότητα, η ελπίδα και το τέλος...

"Αμήν" αρχικά και με τους όρους των Ευαγγελίων σήμαινε αληθινά, χωρίς αμφιβολία. Πλέον έχει φτάσει να σημαίνει το τέλος (π.χ. έφτασα στο αμήν). Άραγε έχει φτάσει στο Αμήν η πίστη κι η θρησκείες γενικότερα όπως τις γνωρίζαμε; Η ιστορία θα δείξει...

Info Παράστασης