Από... Πρωτοχρονιά δίαιτα. Ή μήπως όχι;

Αχ, έφτασε κι αυτή η περίοδος του χρόνου που αναθεωρούμε τις ζωές μας, μετράμε λάθη και σωστά (η σειρά δική σας… ανάλογα με το πως βλέπετε το ποτήρι) δημιουργούμε προσδοκίες για την καινούργια χρονιά. Κάνουμε όνειρα. Ευχόμαστε διάφορα. Παρακαλούμε όπως ο μπιπ ο Κοέλο να συνωμοτήσει το σύμπαν υπέρ μας.

Π.χ. εγώ κάθε χρόνο τέτοια εποχή, όπως και κάθε αρχή του μήνα, κάθε Δευτέρα κ.ο.κ. υπόσχομαι ότι θα κάνω δίαιτα. Ασχέτως αν η ζυγαριά είναι καλή ή κακιά μαζί μου (κακιά είναι η… πρόστυχη μην την χαρακτηρίσω αλλιώς!).

Κάθομαι και υπολογίζω στο φτωχό μου μυαλό, και πλούσιο σε κιλά σώμα, ότι: «χμ φέτος η Πρωτοχρονιά πέφτει Πέμπτη, άρα θα ‘ναι μία καλή μέρα να ξεκινήσω δίαιτα. Ή μήπως ρε γαμώτο να το αφήσω για τη Δευτέρα; Ναι, αλλά τη Δευτέρα θα ‘χει 5 ο μήνας και θα ‘χω φάει αρκετές μέρες. Μήπως να το πάω για πιο μετά που θα ‘χω πληρωθεί και θα μπορώ να γραφτώ γυμναστήριο;» Εντωμεταξύ, η εικόνα καμιάς εκατοστής νοματαίων έξω από το γυμναστήριο με την ίδια σκέψη στο μυαλό μας, να μετράμε «160 μέρες για τις παραλίες», σαν τη διαφήμιση των Jumbo τις μέρες για τα Χριστούγεννα, με αποθαρρύνει (και καλά!). 

Μήπως τελικά η λύση είναι να περιμένω να περάσουν οι γιορτές και καμιά πεντάρα μέρες ακόμη να ξεφουσκώσω; Ή μήπως να μην χαρώ το χριστουγεννιάτικο φαγοπότι; Αυτή η σκύλα η ζυγαριά συνεχίζει να με κοιτάζει απειλητικά ενώ τα μελομακάρονα (με σοκολάτα παρακαλώ) μου κλείνουν το μάτι.

Λοιπόν, το πήρα απόφαση, δεν θα αρχίσω δίαιτα ούτε την Πρωτοχρονιά, ούτε τη Δευτέρα. Είναι θέμα μυαλού. Ψυχολογικό πώς το λένε! Θα αρχίσω... διατροφή. Θα προσέχω τι τρώω. Κι όχι μόνο. Αλλά και τι λέω. Τι γράφω. Τι κάνω, που το κάνω και με ποιον το κάνω! Δεν ξέρω τι λένε τα άστρα και η Λίτσα η Πατέρα, το 2014 μ’ έμαθε ότι με προσοχή και σύνεση όλα θα πάνε καλά και το 2015. 

Εντάξει, καλύτερα... 

Ας φάω τώρα μία κομματούμπα βασιλόπιτα. Τι δεν την κόβουν ακόμη;