Point Of View

Corey Harris Acoustic Trio live @ Half Note - Review

Κωστής Γωγιός

Νομίζω ότι όσοι είδαν τον Corey Harris ζωντανά σε αυτές τις πρώτες του εμφανίσεις στην Ελλάδα, πρέπει να νιώθουν πολύ τυχεροί. Ένας ζωντανός θρύλος των blues, ο οποίος πατώντας στο αυθεντικό blues του Mississippi, το μπόλιασε με γερές δόσεις αφρικάνικης μουσικής, reggae και soul και μας έδωσε τη δική του οπτική γωνία. Σε ένα κατάμεστο Half Note, ο Corey Harris με τους μουσικούς του μας μετέφεραν την ατμόσφαιρα της Νέας Ορλεάνης, της Λουϊζιάνα, αλλά και της Αφρικής.

Ο τρόπος που παίζει κιθάρα, τα δάχτυλα του που χορεύουν πάνω στα τάστα, τα slides, οι συγχορδίες του, όλα ακούγονται λες και είσαι σε κάποιον δρόμο της Λουϊζιάνα, ενώ είναι χαρακτηριστική η άνεση με την οποία παίζει ο bluesman. Στο πλάι του ο Hook Herrera να παίζει εξαιρετική φυσαρμόνικα σαν δαιμονισμένος, ενώ ο Lino Muoio, η ήρεμη δύναμη, να παίζει μαντολίνο με τα χέρια του να τρέχουν στον ρυθμό. Η συνεργασία των τριών τους παράγει μια μουσική που σε κάνει να κουνάς το κεφάλι σου, να χτυπάς το πόδι σου ρυθμικά στο πάτωμα και να γεμίζεις το ποτήρι σου με bourbon. Blues λιτά, απλά, ακατέργαστα, ακουστικά, χωρίς εφέ, με την κιθάρα του Corey Harris άλλοτε να κλαίει και άλλοτε να αλυχτάει σαν λυσσασμένο τσακάλι. 

Η μεστή, πλούσια και βαριά φωνή του Harris είναι ό, τι πιο ταιριαστό για την μουσική των Corey Harris Acoustic Trio και κάνει πιστευτή οποιαδήποτε ιστορία πει. Μοιάζει ποτισμένη σε καπνό, bourbon, μοιάζει βγαλμένος από την αυθεντική εποχή των blues κάπου στο 1930 και κυρίως μοιάζει να πηγάζει από την ψυχή του και να έχει ζήσει όσα τραγουδάει. Το πρώτο set της βραδιάς περιλάμβανε περισσότερο blues από το Δέλτα του Μισισιπή, ενώ στο δεύτερο set, ο Corey Harris έκανε και ένα μουσικό ταξίδι στην Αφρική με τη φωνή του σε reggae μονοπάτια. Ό, τι κι αν έπαιζε όμως, δεν μπορούσες να μην κοιτάς τα δάχτυλα του, προσπαθώντας να καταλάβεις από που βγαίνει αυτός ο ήχος. Είναι τόσο ιδιαίτερος ο τρόπος που παίζει κιθάρα, που ακόμα κι όταν έμεινε μόνος του στη σκηνή, για να παίξει μερικά τραγούδια, δεν ένιωθες ότι ακούς έναν άνθρωπο να παίζει, αλλά ο ήχος ήταν γεμάτος. Αρπισμοί, blues συγχορδίες, blues κλίμακες, πεντατονικές. Ειδικά ο τρόπος που έπαιζε slide κιθάρα, ήταν κάτι μαγευτικό. 

Οι Corey Harris Acoustic Trio έπαιξαν  ένα δίωρο γεμάτο με πονεμένα blues, ιστορίες που θα μπορούσαν να συμβαίνουν στο διάσημο σταυροδρόμι των blues, μας ταξίδεψαν από την Αμερική στην Αφρική και μέχρι και την Ρωσία με τραγούδι για τον Edward Snowden(!) και μας έκαναν να περάσουμε πάρα πολύ καλά. Οι επευφημίες του κόσμου και το κοινό που χειροκροτούσε όρθιο στο τέλος της συναυλίας, δείχνει ότι γίναμε μάρτυρες σε κάτι ιδιαίτερο. Ο Corey Harris χαμογελαστός, ήρεμος, προσιτός και χωρίς ίχνος βεντετισμού αστειευόταν με το κοινό και έδειχνε με χαρακτηριστική άνεση πως παίζονται τα delta blues στη σύγχρονη εποχή. Αλλά κυρίως πως ακούγονται. 


Σχόλια χρηστών

Για να συμμετέχετε στην συζήτηση πρέπει να γίνετε μέλη. Λάβετε μέρος σε κάποια συζήτηση κάνοντας roll-over στο αρχικό σχόλιο και πατήστε το κουμπί "Απάντηση". Για να εισάγετε ένα νέο σχόλιο χρησιμοποιήστε την φόρμα στο τέλος της λίστας.

Για να σχολιάσετε αυτό το άρθρο θα πρέπει να είστε εγγεγραμμένο μέλος