Ενδελέχεια / Υπόγεια Ρεύματα / Magic De Spell - Review

Συναυλία μετά από έναν χρόνο. Κάποτε θα θεωρούσαμε ότι είναι επιστημονική φαντασία, πλέον είναι μια δυστοπική πραγματικότητα. Συναυλία μετά από έναν χρόνοι με άλλους όρους και κανόνες, καρέκλες, μάσκες και όλα τα απαραίτητα πλέον σε μια εποχή που κανείς μας δεν περίμενε να ζήσει. Μετά από σκέψη αποφάσισα να γράψω μόνο για όσα ακούσαμε και είδαμε από τους καλλιτέχνες το βράδυ της Τετάρτης και να μην αναφερθώ στα υπόλοιπα. Όχι γιατί δεν θέλω να πάρω θέση, αλλά γιατί μόνο κακό θα κάνει στις υπόλοιπες συναυλίες και θεατρικές παραστάσεις που θα ακολουθήσουν. Όλοι μας έχουμε κουραστεί, όλοι μας θέλουμε να ξεσπάσουμε, αλλά ας σεβαστούμε όχι τις αποφάσεις της όποιας κυβέρνησης, αλλά τους ανθρώπους που βγάζουν το ψωμί τους από αυτά τα δρώμενα.

Λίγο πριν την έναρξη της συναυλίας, κάτοικοι της περιοχής έκαναν διαμαρτυρία σχετικά με την προσπάθεια ιδιωτικοποίησης του λόφου Κοπανά, που περιλαμβάνει το θέατρο Βράχων και τα γήπεδα. Με ένα πανό και ολιγόλεπτη ομιλία εξήγησαν τι συμβαίνει και ζήτησαν τη στήριξη του κόσμου μέσα σε χειροκροτήματα. Τη (μουσική) βραδιά, στη συνέχεια, άνοιξαν ο Δημήτρης Μητσοτάκης και ο Παναγιώτης Κατσιμάνης, πρώην μέλη των Ενδελέχεια μαζί με τα υπόλοιπα μέλη του συγκροτήματος. Με στίχους και προλόγους τραγουδιών που δεν μασάνε τα λόγια τους, με τον δυναμικό λόγο του Δ. Μητσοτάκη, «δυναμίτισαν» την ατμόσφαιρα και μας ταξίδεψαν από το παρελθόν στο παρόν. Τα νέα τραγούδια είναι πολύ καλά, το σχήμα είναι δεμένο και με όρεξη και πραγματικά χρειαζόμαστε τέτοιες φωνές και παρουσίες στην εποχή που ζούμε. 

Τη σκυτάλη για τη σκηνή πήραν τα Υπόγεια Ρεύματα, με τη βοήθεια του Τηλέμαχου Μούσα, ο οποίος έπαιξε κιθάρα στον νέο δίσκου του συγκροτήματος. Η γνωστή τριάδα με την προσθήκη του Μούσα απέκτησε ακόμα μεγαλύτερο δυναμισμό και σκλήρυνε κι άλλο τον ήχο της. Ο Νίκος Γιούσεφ, εκτός από τις όμορφες μπασογραμμές του, έπαιξε και μουσικό πριόνι, ενώ πείραζε τον Γρηγόρη Κλιούμη τόσο για την αδυναμία του στο να θυμάται στίχους («Εδώ διαβάζει ακόμα τους στίχους του μ’ αρέσει να μην λέω πολλά») όσο και για το θέμα που αντιμετώπισε με την κιθάρα. Παλιά και νέα τραγούδια, μελοποίηση Κ. Παλαμά, πολιτικοκοινωνικός στίχος και το πάντα αγαπημένο μου «Σαν Φως». Πολύ καλή εμφάνιση από ένα συγκρότημα που όχι μόνο δεν έχει μείνει στο παρελθόν, αλλά ακούγεται πιο φρέσκο και δυναμικό από ποτέ.   

Mετά τα Υπόγεια Ρεύματα σειρά στη σκηνή πήραν οι Magic De Spell, οι οποίοι πήραν τη φλόγα από τα δύο προηγούμενα συγκροτήματα και έριξαν λίγο ακόμα πετρέλαιο. Δυναμικοί, φορμαρισμένοι, ηλέκτρισαν την ατμόσφαιρα και κούνησαν ακόμα περισσότερο τα κεφάλια του κόσμου. Δικά τους τραγούδια, διασκευές (Κυρ-Παντελή, Η Φαντασία στην Εξουσία, Rock ‘n’ Roll στο κρεβάτι), παλιά τραγούδια, νέα, συμπτυγμένα σε μια ώρα καθαρού rock. Το “Saravejo”, πάντα επίκαιρο, προκάλεσε τον αναμενόμενο χαμό, ενώ το «Εμείς» έδειξε πόσο έχει ανάγκη η εποχή μας την αποκόλληση από το παρελθόν, αλλά και πόσο και τα 3 συγκροτήματα αγαπούν την ποίηση και την μελοποιούν, με τον τρόπο που της αξίζει.

Η βραδιά έκλεισε με τους μουσικούς και των τριών συγκροτημάτων να ανεβαίνουν μαζί στη σκηνή και να παίζουν όλοι μαζί από ένα κομμάτι κάθε συγκροτήματος. Μια όμορφη βραδιά, όχι με δεινοσαύρους και αναμνήσεις, αλλά με συγκροτήματα που έχουν κάτι να πουν και στο παρόν και στο μέλλον. Το έδειξε, άλλωστε, το αρκετά νεανικό κοινό το οποίο έδωσε το δυναμικό «παρών». Ας ελπίσουμε να μπορούμε να συνεχίσουμε να βλέπουμε συναυλίες γιατί το έχουνε ανάγκη όλες οι πλευρές της σκηνής. Και οι πάνω και οι κάτω.