I am Falling in Love, Εκδοχές πάνω στην Δωδέκατη Νύχτα - Κριτική

«Η μουσική, για μένα, είναι η πιο όμορφη μορφή, [... ] είναι για μένα η μεγαλύτερη έμπνευση. Όταν με πιάνει κατάθλιψη ή οτιδήποτε άλλο, λέω: «σκέψου όλη τη μουσική που δεν έχω καν ακούσει ακόμα!». Λοιπόν, είναι το απόλυτο. Φανταστείτε τον κόσμο χωρίς μουσική. Απλά δώσε μου ένα όπλο, εντάξει;»*- Jim Jarmusch

Ο Γιώργος Βαλαής μαζί με την Φρόσω Μαστρόκαλου και την  Γεωργία Κανελλοπούλου υπογράφουν την δραματουργική επεξεργασία της παράστασης “I am falling In Love” στηριγμένη στη “Δωδέκατη Νύχτα” του Ουίλιαμ Σαίξπηρ. Με κεντρική αναφορά, και θεματικό άξονα την μουσική και τους στίχους των τραγουδιών, παρακολουθούμε την αποσπασματική αφήγηση της “Δωδέκατης Νύχτας”. Η Βιόλα/Σεζαριο χωρίς να το θέλει ερωτεύεται τον Ορσίνο, ο οποίος είναι ερωτευμένος με την Ολίβια, χωρίς ανταπόκριση, η οποία ερωτεύεται τον Σεζάριο, αλλά ξανά χωρίς ανταπόκριση, κι ενώ ο Σεμπάστιαν, δίδυμος αδελφός της Ολίβια, είναι βαθιά ευγνώμων στον Αντόνιο γιατί τον έσωσε από πνιγμό, ο Αντόνιο τον έχει ερωτευτεί επίσης χωρίς ανταπόκριση. Έτσι λοιπόν η παράσταση “I am falling in love”, παρακολουθεί τέσσερις ηθοποιούς που υποδύονται τους ως άνω χαρακτήρες, να βυθίζονται στην ερωτική επιθυμία, μέσα από στίχους τραγουδιών, σονέτα και αποσπάσματα του έργου του Σαίξπηρ. 

Ο Γιώργος Βαλαής σκηνοθετεί μια παράσταση που συνομιλεί άρτια με τις θεματικές του έργου, καθώς ένα από τα πιο επιφανή είναι το ζήτημα του φύλου. Η Βιόλα ντύνεται άντρας, αλλά στην εποχή του Σαίξπηρ ο ρόλος θα παιζόταν από ένα νεαρό αγόρι που θα υποδυόταν την γυναίκα που υποδύεται τον άντρα, πράγμα που προβάλλεται στο έργο με την ερμηνεία της Βιόλα/Σεζάριο τόσο από την Χριστιάνα Ματέλσκα Τόκα, όσο και τον Στράτο Νταλαμάγκο, παραμερίζοντας την όψη και εμβαθύνοντας στην ουσία της επιθυμίας. Εν τέλει όλοι ερωτεύονται μια άυλη υπόσταση, βιώνουν έναν έρωτα καθολικό και βαθιά μοναχικό. Ακούγοντας δίσκους βινυλίου, επιμένοντας σε ένα τραγούδι ξανά και ξανά, διερευνούν την ερωτική επιθυμία που ξυπνά αγνοώντας τις συνθήκες, τον τόπο, καταργώντας τις ανάγκες ή τις προσδοκίες και φλέγονται να αφεθούν μέσα σε αυτή την διάχυτη συναισθηματική τρικυμία. 

Το δραματουργικό και σκηνοθετικό σκέλος της παράστασης είναι εξαιρετικά, ειδικά η δραματουργία, συνομιλεί μέσω του Σαιξπηρικού έργου, με την ερωτική επιθυμία, προσθέτει, φωτίζει και διευρύνει τις προσλαμβάνουσες για ένα σύγχρονο κοινό, συμπεριληπτικό και διαφορετικό. Αναφορικά με το υποκριτικό σκέλος της παράστασης, εκτός της Χριστιάνα Ματέλσκα Τόκα, φαίνεται σαν να μην υπάρχει πλήρης κατανόηση, σαν να μην έχουν κατακτήσει απόλυτα αυτό που κάνουν, υποδύονται, ερμηνεύουν. Υπάρχει μια ολιγωρία στο να φτάσει η επιθυμία την πράξη, μια έλλειψη συντονισμού ανάμεσα στο σωματικό και το λεκτικό. Ίσως να είναι επιθυμητό αποτέλεσμα, ίσως. Πάντως υφίστανται σκηνές όπου οι παραπάνω παρατηρήσεις δεν ισχύουν, όπως στο φινάλε μεταξύ Τόκα και Καλοκύρη δίπλα στο πικάπ, ή μεταξύ Κοραχάη και Τόκα στην δεύτερη συνάντηση. Ειδικότερα στους άντρες ηθοποιούς διακρίνεται η υποκριτική έκφραση του Γιώργου Βαλαή, ο οποίος έχει μια προσωπική σφραγίδα στην ερμηνεία του, με την οποία αισθάνομαι ότι φλερτάρουν, αλλά είναι τόσο υποκειμενική στον ηθοποιό που καταλήγει μίμηση. 

Η παράσταση “I am falling In Love” είναι ένα εκπληκτικό παράδειγμα πως η δραματουργία μπορεί να επανεφεύρει ένα κείμενο, χωρίς να το προδώσει, και να προεκτείνει τις θεματικές του στο σήμερα συνομιλώντας με την μουσική κουλτούρα και την κινηματογραφική αισθητική. Προσωπικά μου θύμισε έντονα την παράσταση της HashArt theater group “Ο Γλάρος… αυτό ήθελα να πω”, όπου όμως η διακειμενικότητα ήταν πιο ευρύς, αλλά η μουσική και ο ρόλος της στην δραματική εξέλιξη κεντρικός. Δυστυχώς, όπως οι περισσότερες παραστάσεις πλέον, θα παιχτεί για μικρό διάστημα, εντούτοις το δραματουργικό σχεδίασμα, αξίζει επανάληψης και περαιτέρω έκθεσης στο κοινό. 

*μετάφραση της γράφουσας από το πρωτότυπο: “Music, to me, is the most beautiful form, [...]  But music to me is the biggest inspiration. When I get depressed, or anything, I go "think of all the music I haven't even heard yet!" So, it's the one thing. Imagine the world without music. Man, just hand me a gun, will you?” ― Jim Jarmusch

Ταυτότητα παράστασης:

Σύλληψη - Σκηνοθεσία: Γιώργος Βαλαής, Δραματουργία: Γιώργος Βαλαής, Φρόσω Μαστρόκαλου, Συνεργασία στη Δραματουργία: Γεωργία Κανελλοπούλου, Μετάφραση αποσπασμάτων Δωδέκατης Νύχτας: Νίκος Χατζόπουλος, Σκηνικά/Κοστούμια: Ελένη Στρούλια, Φωτισμοί: Τάσος Παλαιορούτας, Επιμέλεια μουσικής:  Voltnoi Brege, Γιώργος Βαλαής, Βοηθός Σκηνοθεσίας: Μαρία Σακελάρη, Βοηθός Σκηνογραφίας: Αλεξάνδρα Ντεληθέου, Φωτογραφίες: Ελένη Στρούλια

Video παράστασης: Μιλτιάδης Χρηστίδης, Επικοινωνία για την παράσταση: Ευαγγελία Σκρομπόλα, Παραγωγή: OnePlantProductionAMKE

Ηθοποιοί: Ρωμανός Καλοκύρης, Μαρία Κοραχάη, Στράτος Νταλαμάγκος, Χριστιάνα Ματέλσκα Τόκα.

Δημοτικό θέατρο Πειραιά, Σκηνή Ωμέγα

Παραστάσεις: από 18/9 έως 29/9 Τετάρτη- Κυριακή στις 19.00

από 2/10 έως 6/10 Τετάρτη & Κυριακή στις 19.00, Πέμπτη, Παρασκευή, Σάββατο στις 21.00

Εισιτήρια: 15€ (κανονικό), 10€ (φοιτητικό, μαθητικό, άνω των 65 ετών), 8€ (άνεργοι, ΑΜΕΑ, ομαδικό άνω των 6 ατόμων), 5 € (ατέλειες ΣΕΗ, ΑΣΚΤ, ΠΕΣΥΘ)

Προπώληση: more.com

Διάρκεια: 90΄

Η παράσταση έχει επιχορηγηθεί από το Υπουργείο Πολιτισμού και Αθλητισμού.