Η Κασέτα - Κριτική

Στην αυλή ενός σπιτιού στην Αθήνα, ζουν ένας άνδρας και μια γυναίκα, με τα παιδιά του πρώτου, δύο αγόρια, ένα ενήλικα και ένα έφηβο. Εκει στην ίδια αυλή μένει κι η αδελφή της γυναίκας, με την κόρη της, που είναι ερωτευμένη και έγκυος με τον μεγάλο θετό γιο της θείας της. Τους επισκέπτονται συχνά ένα φιλικό ζευγάρι, χρόνια μαζί, εκτός γάμου. Εκει σε αυτό το αστικό κατάλυμα μιας άλλης Αθήνας, καταφύγιο ονείρων και προσδοκιών από την ζωή και την ιστορία, οι άνθρωποι πασχίζουν να επιβιώσουν, κυρίως από τον εαυτό τους κι ό,τι αποδεδειγμένα αντέχουν. 

Το έργο “Η Κασέτα”, γραμμένο το 1982, τοποθετεί ανθρώπους διαφορετικών γενεών στο σύγχρονο αστικό τοπίο, κοινωνικά - οικονομικά και πολιτικά. Ο μίτος της ιστορίας “H ζωή μου ρε φίλε… Αυτό που έχω μέσα μου… Που δεν έχει καμιά σχέση με τίποτα που ξέρω… Από τότε που θυμάμαι τον κόσμο”, σαν λούπα που επιβεβαιώνεται στο πέρασμα των γεγονότων, σαν την ταινία μιας κασέτας που κολλάει, ο μηχανισμός αρχίζει να την μασάει και παίρνεις στα χέρια σου αυτό το πολύτιμο “ηχητικό ημερολόγιο” ξαντεριασμένο. Ο Μάνος Καρατζογιάννης σκηνοθετεί το έργο της Αναγνωστάκη και κρατά τον ρόλο του Παύλου. Η έναρξη της παράστασης έχει αυτό το ονειρικό και συνάμα εσωστρεφές, καθώς ο Παύλος ξαπλωμένος ακούει την κασέτα, μέσα σε έντονο σκοτάδι που διακόπτεται από μια μεγάλη αχτίδα φωτός, σαν μια φωτεινή γραμμή που τροφοδοτείται από τον καταγραφέα. Η διάρρηξη αυτής της συνθήκης φέρνει στο φως το δίπολο αυτού που ο Παύλος γνωρίζει με αυτό που καλείται να αναγνωρίσει. 

Η παράσταση ακολουθεί μια εξαιρετική ροή, έχει ρυθμό, εντάσεις που εξυπηρετούν το έργο καθώς οι ηθοποιοί κλιμακώνουν ανά σκηνή δίνοντας χώρο στην δραματουργία να ανελιχθεί. Είναι ενδιαφέρον πως αποκλίνουν από την πιθανότητα ενός ερμηνευτικού κρεσέντο προς χάριν της δραματουργίας, όλοι μαζί σε ένα πραγματικό θέατρο συνόλου. Τα σκηνικά και τα κοστούμια (Άγγελος Αγγελής) μεταφέρουν απόλυτα το ρεαλιστικό στοιχείο του έργου, αλλά οι φωτισμοί (Άγγελος Παπαδόπουλος) φέρουν το στοιχείο του αντι-ήρωα Παύλου και της πάλης προς την Μεγάλη Πράξη. Η μουσική (Γιώργος Ανδρέου) είναι σημείο κατατεθέν της πορείας και της ζωής της συγγραφέα, καθώς τα κομμάτια που επιλέγονται σχετίζονται ποικιλοτρόπως με την ίδια ή τον Γιώργο Χειμωνά. 

Το έργο της Αναγνωστάκη επανέρχεται δυναμικά ξανά και ξανά στις ελληνικές θεατρικές σκηνές, δειχνοντας την προτίμηση κοινού και συντελεστών για την δραματουργία της, “[...] Γιατί τα βασικά υλικά της Αναγνωστάκη είναι η αλήθεια, η αξιοπρέπεια και η δύναμη ψυχής [...]” όπως γράφει και η Ειρήνη Μουντράκη. Η παράσταση που σκηνοθετεί ο Μάνος Καρατζογιάννης φέρει περίτρανα την ιστορικότητα του έργου, ως προς το πολιτικό - κοινωνικό γίγνεσθαι, και φωτίζει διακριτικά την ποιητικότητα της ύπαρξης του Παύλου, το μετέωρο πριν την Μεγάλη Πράξη, την συστροφή της συναναστροφής. 

ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ

Σκηνοθεσία: Μάνος Καρατζογιάννης, Μουσική: Γιώργος Ανδρέου, Ηχητικός σχεδιασμός: Αντώνης Παπακωνσταντίνου, Σκηνικά- Κοστούμια: Άγγελος Αγγελής, Φωτισμοί: Άγγελος Παπαδόπουλος, Βοηθός σκηνοθέτη:Χρύσω Χαραλάμπους, Παραγωγή: Πολιτισμός Σταθμός Θέατρο

Ερμηνεύουν (αλφαβητικά): Γιώργος Δεπάστας, Γιώργος Ζιόβας, Βάσω Καμαράτου, Μάνος Καρατζογιάννης, Αναστασία Ραφαέλα Κονίδη, Ερμίνα Κυριαζή, Σμαράγδα Σμυρναίου, Γιάννης Τσουμαράκης                                                                                                         

Θέατρο Σταθμός, Βίκτωρος Ουγκώ 55, Μεταξουργείο Αθήνα, τηλ. 210 52 30 267

Παραστάσεις:  έως 24 Απριλίου, κάθε Παρασκευή στις 21:00, Σάββατο στις 21:00 & Κυριακή στις 18:15 

Διάρκεια: 110 λεπτά

ΕΙΣΙΤΗΡΙΑ : 15 ευρώ, φοιτητικό 13 ευρώ, ανέργων/ΑΜΕΑ 8 ευρώ

ΠΡΟΠΩΛΗΣΗ: more.com 

Η παράσταση Η ΚΑΣΕΤΑ πραγματοποιείται με την οικονομική υποστήριξη του Υπουργείου Πολιτισμού.