Όπερα Ποδοσφαίρου – Κριτική

Στιγμές σε αλάνες, κλωτσιές, χώμα και μπάλα, γδαρμένα γόνατα, τρέξιμο, ποδόσφαιρο, το παιχνίδι που αγαπήσαμε κορίτσια κι αγόρια, παιδιά. Ποιες είναι όμως οι αναλογίες ενός ποδοσφαιρικού αγώνα με μια όπερα; Κι αν εδώ θυμάστε τον υπέροχο Freddie Mercury να τραγουδά μαζί με την Montserrat Caballé  “BARCELONA” είστε σε σωστό δρόμο, διότι η “Όπερα Ποδοσφαίρου” σε μουσική σύνθεση και σύλληψη Λευτέρη Βενιάδη είναι μια ανατρεπτική ιδέα προσέγγισης του ποδοσφαιρικού σχολιασμού με την ένταση της κερκίδας και την εκτόνωση του θυμικού για τα πολιτικά και κοινωνικά τεκταινόμενα μέσα από το οπερατικό σχήμα. 

Στην Πειραιώς 260, στήνεται ένας αγώνας ποδοσφαίρου  3x3 όπου οι ποδοσφαιριστές είναι λυρικοί τραγουδιστές και χορευτές, στην θέση των φιλάθλων έχουμε δύο αντίπαλες χορωδίες που τραγουδούν συνθήματα, φάσεις που επαναλαμβάνονται, σφυρίγματα του διαιτητή, κάρτες, πέναλτι, οφσάιντ, σχολιασμός και μια εξαιρετική συνέντευξη των πρωταγωνιστών στο ημίχρονο. Μια φρέσκια ιδέα, μια πρωτότυπη σύλληψη που θα εκκινήσει το ενδιαφέρον για το συγκεκριμένο είδος ίσως και στους πλέον διστακτικούς. Προσωπικά φρονώ ότι εν προκειμένω προσεγγίζει περισσότερο την λογική της οπερέτας, καθώς στηλιτεύει γενναία τα τεκταινόμενα, είναι αρκούντως κωμική και διαθέτει αρκετά πεζά μέρη. Η Gerhild Steinbuch γράφει το πρωτότυπο λιμπρέτο και υπογράφει την δραματουργία ενώ η  Sofia Simitzis σκηνοθετεί. Η Μαρία Μαντή μεταφράζει το κείμενο – λιμπρέτο το οποίο εν πολλώ φαίνεται να είναι κομμένο και ραμμένο στα μέτρα των συντελεστών της παράστασης.

Η παράσταση της “Όπερας Ποδοσφαίρου” που παρακολουθήσαμε είχε κάποιες στιγμές εξαιρετικές, όπως αυτή του ημιχρόνου με τους ποδοσφαιριστές να απαντούν σε ερωτήσεις ακαπέλα με πολυφωνική διάθεση, προκαλώντας αν μη τι άλλο από μειδίαμα έως γέλιο. Είχε ένα σόλο του Μικέ Γλύκα, το οποίο αν και αριστοτεχνικό καταλήγει στο κλισέ του αυτοσχεδιασμού που συνηθίζεται στις καλοκαιρινές παραστάσεις “δεν έχω κλείσει για χειμώνα”, που είναι αλήθεια και το σέβομαι αλλά μετά από ένα κρεσέντο πολιτικών κατηγορώ αυτό το επιστέγασμα αποδυναμώνει τα προλαλήσαντα. Πολύ δυνατή σκηνικά και δραματικά η παρέμβαση της Νεανικής χορωδίας ομοίων φωνών Sonoare του Μουσικού Σχολείου Καλαμάτας "Μαρία Κάλλας" όταν απαιτεί χώρο και μέλλον, συγκινητική, πραγματική και με μία ουσιαστική αντίστιξη λεγομένων και μουσικής αρμονίας. 

Συνολικά όμως δεν έχει το σφρίγος που θα περίμενε κανείς από μια τόσο φρέσκια ιδέα. Παρακολουθώντας την παράσταση “Όπερα Ποδοσφαίρου” σκέφτηκα μύρια πράγματα: από κλόουν έως το Καν Καν του Όφενμπαχ έως την Δαντική Κόλαση ενός Βρετανού ποδοσφαιρόφιλου καταδικασμένου να παρακολουθεί Ελληνικό Πρωτάθλημα. Σκηνοθετικά η παράσταση στερήθηκε Μεγερχολντικής αντίστιξης, αναπαράστησε το κείμενο – λιμπρέτο χωρίς να συνδιαλέγεται αιχμηρά με το λυρικό μέλος, με άλλα λόγια πλην της επανάληψης ενός slow motion δεν πρότεινε τίποτα που να ξεσηκώνει τους θεατές αντίστοιχο με τα κρουστά (Γιώργος Μπουκαούρης) που ήθελαν να κάνουν τους θεατές να αρχίζουν να χτυπούν τα πόδια τους ρυθμικά στην εξέδρα. Υπάρχουν παραδείγματα σκηνοθεσίας όπερας που ανατρέπουν – όπως αυτή του Clément Cogitore,  “Indes Galantes” Jean-Philippe Rameau για την Όπερα του Παρισιού, -. Κι επειδή η εν προκειμένω παράσταση καλούσε σε μια ανατροπή και αναστροφή στην παιγνιώδη διάθεση και την αναζήτηση καταφυγίου και λύτρωσης σε στιγμές ξεγνοιασιάς τα μέσα που χρησιμοποιήθηκαν δεν έβριθαν φαντασίας. 

Στοιχεία Παράστασης

Μουσική σύνθεση - Σύλληψη - Ζωντανή περιγραφή: Λευτέρης Βενιάδης, Σκηνοθεσία: Sofia Simitzis,

Πρωτότυπο κείμενο - Λιμπρέτο – Δραματουργία: Gerhild Steinbuch, Μετάφραση: Μαρία Μαντή, Μουσική διεύθυνση: Φαίδρα Γιαννέλου, Σκηνικά: Thomas Goerge, Κοστούμια: Thomas Goerge - Τζίνα Ηλιοπούλου, Βοηθός σκηνογράφου: Τζίνα Ηλιοπούλου, Φωτισμοί: Ελίζα Αλεξανδροπούλου, Σχεδιασμός βίντεο: Διονύσης Σιδηροκαστρίτης, Επιμέλεια κίνησης: Μικές Γλύκας, Κωνσταντίνος Παπανικολάου 

Συνοδεία & Μουσική προετοιμασία τραγουδιστών: Beata Pincetić, Χρήστος Σακελλαρίδης, Ηχοληψία: Παναγιώτης Παρασκευαΐδης - AUX studio, Βοηθός σκηνοθέτη: Γιώργος Κουτλής, Βοηθός σκηνογράφου – ενδυματολόγου: Τζίνα Ηλιοπούλου

Ερμηνεύουν: Αγγελική Ζωή Καραγκούνη σοπράνο, Διονύσης Μελογιαννίδης τενόρος, Διονύσης Τσαντίνης βαρύτονος, Ειρήνη Τζανετουλάκου κοντράλτο

Χορευτής: Κωνσταντίνος Παπανικολάου

Ηθοποιός: Μικές Γλύκας

Μουσικό σύνολο Ventus Ensemble: Δημήτρης Γκόγκας, Φάνης Βερνίκος τρομπέτες, Γιάννης Γούναρης κόρνο, Σπύρος Βέργης τρομπόνι, Μενέλαος Μωραΐτης τούμπα, Γιώργος Μπουκαούρης κρουστά

Νεανική χορωδία ομοίων φωνών Sonoare του Μουσικού Σχολείου Καλαμάτας "Μαρία Κάλλας"

Διδασκαλία – Διεύθυνση: Κατερίνα Τσίτσα