Πού είναι η μάνα σου μωρή; - Κριτική

Η μπεμπέκα, το κορώνι, το σπέρμα του Σωτήρακα, η Δήμητρα Πέτρουλα, θυμάται την αρχή της, πότε και πως στερήθηκε την καφέ φουστάνα της μάνας της, το χάδι του μπαμπά της, την Φιλίτσα, την Ποτούλα, τον Λεούτσο της, τον λεβέντη της τον Βάσο. 

Μια παράσταση για τα χρόνια του διχασμού, τα παιδιά που έχασαν την παιδικότητα τους. Ο κόμπος που δένεται θηλιά στο στήθος, πνίγει τα δάκρυα και φέρνει μια πικρίλα στο στόμα. Η φρίκη που περιγράφει η Δήμητρα Πέτρουλα είναι πέρα από την φαντασία κι όμως πραγματικότητα για πολλούς ανθρώπους, μεγάλους, νέους και παιδιά τότε στον Εμφύλιο και δυστυχώς σήμερα. 

Ο Ένκε Φεζολλάρι παίρνει την αυτοβιογραφία της Δήμητρας Πέτρουλα και μας μεταφέρει στα χρόνια που ξεκίνησαν όλα. Η ενήλικας Δήμητρα επιστρέφει στον τόπο του σπαραγμού και ανακινεί τις μνήμες της. Η σκηνοθεσία ακολουθεί την ροή της αφήγησης, αφήνεται στην συγκίνηση, και φορτίζεται από το συναισθηματικό βάρος των αναμνήσεων. 

Η Βέρα Κρούσκα συγκινητική έως και σπαρακτική από την αρχή έως το τέλος. Πραγματική έκπληξη η Ορνέλα Λούτη, ειδικά ως θειά Μιχαλού. Εξαιρετικές όλες οι σκηνές που συμπράττουν οι Κρούσκα, Λούτη και Παπαθανασιάδου μεταφέροντας τα έτερα πρόσωπα της ιστορίας της Πέτρουλα. 

Συχνά πηγαίνουμε στο θέατρο, βλέπουμε μια παράσταση και ξεχνιόμαστε. Όμως είναι και φορές που πηγαίνουμε στο θέατρο για να θυμηθούμε. Σε μια χώρα με αδύνατη μνήμη, παραστάσεις σαν αυτή, επιτελούν κοινωνικό έργο. 

Info Παράστασης