Σόλνες, ο Πρωτομάστορας - Κριτική

«Υψηλή επώδυνη τύχη να παλεύεις για το ανέφικτο».

(“Hohes schmerzliches Gluck- um das Unerreichbare zu ringen”)

Η Αλίνα, ο Χάλβαρντ, ο Ράγκνερ, η Κάγια, ο γιατρός Ερντάλ, και μια αινιγματική ύπαρξη, αυτή της Χίλντα Βάνγκελ, συνθέτουν τον επίλογο της ζωής ενός άνδρα. Ο Χάλβαρντ εφευρίσκει τον εαυτό του στην πορεία της επαγγελματικής του ανέλιξης από φτωχός μάστορας σε κυρίαρχο κατασκευαστή, αυτοκυρήσσεται Πρωτομάστορας Σόλνες, όμως ο Χάλβαρντ παραμονεύει μέσα στις σκοτεινές παρυφές του και αναζητά ευκαιρία να αναδυθεί. Όταν η Χίλντα επιστρέψει για να διεκδικήσει το “βασίλειο” της, εκείνος θα βρει το δρόμο προς το φως. 

Η Ανδρονίκη Αβδελιώτη, ξαναδιαβάζει τον “Πρωτομάστορα Σόλνες” του Χένρικ Ίψεν μέσα από μια διαδικασία δραματουργικού συνειρμού, “αποσπάσματα από τον Φάουστ του Γκαίτε, την Θεία Κωμωδία του Δάντη (Κόλαση -  Καθαρτήριο - Παράδεισος ), στίχοι από την ποίηση του Χένρικ Ίψεν και στοιχεία από την λαϊκή παράδοση και την μυθολογία της Νορβηγίας, που επηρέασαν βαθιά τον συγγραφέα, χρησιμοποιήθηκαν στην διαμόρφωση του τελικού κειμένου «Σόλνες ο Πρωτομάστορας»* . Η παράσταση της Ανδρονίκης Αβδελιώτη, απελευθερώνει τον θεατή - αναγνώστη του έργου του Ίψεν και εισάγει ένα στοιχείο ψυχαναλυτικής προσέγγισης. Επί σκηνής παρακολουθούμε σύντομα σχεδόν από την αρχή, την σχάση του Χάλβαρντ σε δύο ερμηνευτές, που επικοινωνούν μεταξύ τους σαν σε καθρέφτη, εναλλάσσονται στην ερμηνεία, και ουσιαστικά διαχωρίζουν το εγώ και το υπερεγώ του Χάλβαρντ. Η ίδια ερμηνεύει τον ρόλο της Χίλντα, ο χαρακτήρας αυτός έχει μια μυστηριακή υπόσταση στην παράσταση αυτή, ίσως συμπληρώνει την ψυχαναλυτική προσέγγιση ως “εκείνο”. 

Η Αθηνά Μαυρομάτη είναι μια εξαιρετική Αλίνα, κάθε της φράση αναφέρει την λέξη “καθήκον” και πραγματικά βλέποντας την στην σκηνή όλη της η στάση παραπέμπει σε αυτή την έννοια του καθήκοντος. Από το στήσιμο του σώματος έως τον τρόπο που στέκει το κεφάλι της σχεδόν σαν ακλόνητο πάνω στο λαιμό της, και τα χέρια που παραμένουν ως επί το πλείστον με σταυρωμένες τις παλάμες, σαν αγιογραφία. Ο Περικλής Αλμπάνης και ο Γιώργος Ζώης είναι ο Χάλβαρντ, ένα εξαιρετικό δίδυμο επί σκηνής, η σύνδεση τους αριστοτεχνική, σαν ένα αόρατο νήμα που τους συνδέει και τους κινεί στο χώρο, ένα ενεργειακό δίπολο που φαίνεται απλό αλλά κρύβει απίστευτη τεχνική για να το πετύχεις. Ο Περικλής Αλμπάνης είναι ο πιο εξωστρεφής, ο ματαιόδοξος υλιστής, ο Μεφιστοφελικός Χάλβαρντ, που σταδιακά μετά την επανασύνδεση του με την Χίλντα αρχίζει να θυμίζει ολοένα και περισσότερο τον ήρεμο και ήσυχο Χάλβαρντ του Γιώργου Ζώη. Μαζί με την Ποπέτα Σούκου έχουν μια ενδιαφέρουσα χημεία, ως Κάγια και Χάλβαρντ. 

Τα σκηνικά είναι απλά, και ταυτόχρονα συμβολικά, καθως πορευόμαστε μέσα από τα ταμπλό επί σκηνής από ένα στερφο έδαφος, σε ένα χλωρό τόπο και τελικά σε ένα ολάνθιστο κήπο όπως το οραματίστηκε εικαστικά η Ανδρονίκη Αβδελιώτη που επιμελείται και τα σκηνικά και κοστούμια. Επίσης, το λευκό  “φερ φορζέ” σκηνικό πάνω στην μαύρη σκηνή και ανάμεσα στα ταμπλό έχει μια ιδιαίτερη κινηματογραφική αισθητική. Η φωτιστική συνθήκη δεν ευοδώνεται δυστυχώς, με κάποιες σκηνές υποφωτισμένες ή μη φωτισμένες, καθώς το φως φαίνεται σαν να διαχέεται στον χώρο αντί να κατευθύνεται σε συγκεκριμένα “κάδρα”, μολονότι όταν γίνεται νύξη στον “Φάουστ” το κουτί που φωτίζεται κόκκινο είναι σαφέστατο, ως εκ τούτου μπορεί να είναι μια επιλογή η διάχυση του φωτός σε άλλες σκηνές. Το φινάλε της παράστασης πάντως είναι σκηνοθετημένο και φωτισμένο άρτια, καθώς ορίζεται απόλυτα από τα σκηνικά πάνελ και ενισχύεται από τα σκούρα κοστούμια με φόντο τα ολάνθιστα λουλούδια δημιουργώντας μαζί με τον λόγο μια υπέροχη συγκινηση και συναισθηματική ένταση αντάξια του Σόλνες που επιλέγει την Πτώση. 

Η Ανδρονίκη Αβδελιώτη έχει ένα σκηνοθετικό όραμα που φανερώνεται απρόσκοπτα, όχι μόνο στην δραματουργική επεξεργασία αλλά και στην εικαστική της προσέγγιση, από τις “Τρεις αδελφές” (2016), “Δεσποινίς Τζούλια” (2017), έως τις “Αδελφές Papin” (2018), και πρόσφατα την παράσταση “Ανατολικά της Εδέμ” που επαναλαμβάνεται και φέτος. Το εικαστικό στοιχείο που εισάγει στις παραστάσεις τις, έχει στοιχεία κινηματογραφικά. Στην παράσταση “Σόλνες, ο Πρωτομάστορας”, οι ερμηνευτές παίζουν σχεδόν στατικά, ή εξέρχονται της σκηνής από την μία πλευρά εν είδει “κουίντας”- εξόδου, μόνο η Χίλντα και η Κάγια “περπατούν” την σκηνή, αυτό δίνει μια ανάμεικτη αίσθηση του σκηνικού τόπου, καθώς τα σκηνικά αντικείμενα και η οριοθέτηση των ηθοποιων κοντά σε αυτά δημιουργούν κινηματογραφικά “κάδρα”. Θα τολμήσω να προτείνω ότι στην προκειμένη παράσταση, μια κινηματογραφική προσέγγιση, με χρήση πολυμέσων ίσως να αναδείκνυε περισσότερο την ούτως ή άλλως φωτογραφική αισθητική των σκηνών. 

Πληροφορίες Παράστασης

Μετάφραση – Σκηνοθεσία - Διασκευή : Ανδρονίκη Αβδελιώτη, Πρωτότυπη μουσική παράστασης - Μουσική teaser: Φάνης Κακοσαίος, Σχεδιασμός φωτισμού: Βασίλης Κλωτσοτήρας, Φωτογραφίες – teaser : Λάμπρος  Ρουμελιωτάκης, Βοηθός σκηνοθέτη - Μοντάζ teaser: Μάιρα Ξύδη, Σκηνικά - Κοστούμια: Ανδρονίκη Αβδελιώτη 

Παίζουν με αλφαβητική σειρά οι ηθοποιοί: Ανδρονίκη Αβδελιώτη, Περικλής Αλμπάνης, Ανδρέας Ζάκας, Γιώργος Ζώης, Χρυσοβαλάντης Κωστόπουλος, Αθηνά Μαυρομάτη, Ποπέτα Σούκου 

Ακούγεται η φωνή του Φάνη Κακοσαίου

Ευχαριστούμε τους  Χρήστο και Αλέξη Μαργιέλη για την συμμετοχή τους στο teaser

Θέατρο Αλκμήνη , Αλκμήνης 8 - 12, Κάτω Πετράλωνα

Κοινωνικό δράμα / Διάρκεια: 90΄

Ημέρες και ώρες παραστάσεων: Σάββατο 18:00, Κυριακή 21:00

Τιμές εισιτηρίων: 16 ευρώ κανονικό, 12 ευρώ μειωμένο(Φοιτητικό, ΑΜΕΑ, Άνω των 65, Ανέργων), 8 ευρώ ατέλεια

Πληροφορίες-Κρατήσεις 6942419151 / 210 3428650

Προπώληση: viva