Point Of View

Stay the fuck home

Νίκος Σασόπουλος

Δύο μέρες είχαν περάσει από όταν έγινε, επιτυχώς, μέλος της φυλής Άστρα Ζένεκα. Η μοίρα ήταν καλή και κακή μαζί του. Η ώρα να πεθάνει ακριβώς μετά τον εμβολιασμό δεν είχε έρθει. Λίγος πυρετός, λίγη υπνηλία τις πρώτες δύο μέρες και η ζωή συνεχιζόταν όπως πριν. Μιζέρια, θλίψη, κάλτσες ενώ φοράει παντόφλες, γεμιστά χωρίς κιμά... κανένα φως στο τούνελ. Ο κορονοϊός μπορούσε να τα σταματήσει όλα αυτά για πάντα. Κέρδισε τη μάχη αλλά έχασε τον πόλεμο.

«Δεν πειράζει», σκέφτηκε και έβαλε λίγο χυμό στο ποτήρι του, την ώρα που άκουγε Boemradio. Κατά λάθος χύθηκε λίγο στο παντελόνι του και κόλλαγε. Έριξε λίγο νερό για να αραιώσει τον λεκέ και κόλλαγε ακόμα περισσότερο.

Χαμογέλασε πίνοντας την πορτοκαλάδα του και έστειλε μήνυμα στην κοπέλα που τους είχε χωρίσει η πανδημία. Ήθελε να τη δει, να την αγκαλιάσει, να τα ξαναπούν όπως κάποτε. Τα καφέ ήταν ανοιχτά έτσι κι αλλιώς, βρήκε αφορμή. 

«Γεια, τι κάνεις; Μπορείς για καφέ σήμερα;», επέλεξε «ΚΟΛΛΗΤΗ», πάτησε send και το μήνυμα απεστάλη και διαβάστηκε άμεσα. Οι τρεις τελίτσες έπαιζαν πάνω κάτω άμεσα, η ανταπόκριση της αξιοθαύμαστη!

«Γεια, ποιος είναι;»

Αποφάσισε να μην απαντήσει και βγήκε στο μπαλκόνι να κάνει ένα τσιγάρο. Άνοιξε το παράθυρο, βγήκε έξω, έβαλε το φιλτράκι στο στόμα, αλλά δεν είχε χαρτάκια.

Το κινητό άρχισε να χτυπάει. Λίγο διστακτικά, χάρηκε: «μήπως είναι αυτή;». 

«Έλα, έχουμε πολλή δουλειά σήμερα, μπορείς να μπεις να βοηθήσεις λίγο; έτσι κι αλλιώς δεν έχεις γκόμενα»

«Ναι, μπαίνω τώρα»

«Οκ. Σου έχω στείλει mail. Γεια»

Πριν κάτσει στον υπολογιστή πήγε στο ψυγείο να βάλει λίγο ακόμα χυμό. Είχαν μείνει λίγες σταγόνες. Πέταξε το χαρτόκουτο και τελικά έβαλε νερό.

Έκατσε στο pc ένα τρίωρο και δούλεψε. Στη συνέχεια μια διαφήμιση για πολλά κέρδη στο στοίχημα τον συνεπήρε.

Άρχισε και έπαιζε από το απόγευμα έως τα ξημερώματα. Ο τραπεζικός του λογαριασμός άδειαζε με γρήγορους ρυθμούς.

Έκανε ένα διάλειμμα και απογοητευμένος, σχεδόν τρομοκρατημένος, έφερε ένα μπουκάλι ουίσκι δίπλα του, απελπίστηκε, όλα τα είχε χάσει. 

Ήθελε να πιει να ξεχάσει.

*από τη συλλογή “Love, Death and Tsiodras”, κεφάλαιο “It’s a wonderful life”.

Σχόλια χρηστών

Για να συμμετέχετε στην συζήτηση πρέπει να γίνετε μέλη. Λάβετε μέρος σε κάποια συζήτηση κάνοντας roll-over στο αρχικό σχόλιο και πατήστε το κουμπί "Απάντηση". Για να εισάγετε ένα νέο σχόλιο χρησιμοποιήστε την φόρμα στο τέλος της λίστας.

Για να σχολιάσετε αυτό το άρθρο θα πρέπει να είστε εγγεγραμμένο μέλος