Πινόκιο - Are You The Same Person As You Were When You Were A Child? - Κριτική

Όταν ήμουν παιδί φοβόμουν και έβρισκα τρομακτικές τις κούκλες και κατ’ επέκταση τις μαριονέτες. Αισθανόμουν ότι αν ξέφευγαν από τον χειριστή τους θα γίνονταν ανεξέλεγκτες. Επιπροσθέτως είχα μια αδιόρατη υποψία ότι οι προθέσεις τους δεν ήταν αγαθές. Φανταστείτε λοιπόν πως ένοιωσα διαβάζοντας τις περιπέτειες του Πινόκιο. Και για να απαντήσω στον υπότιτλο: Ναι, είμαι το ίδιο άτομο με εκείνο των παιδικών μου χρόνων. Η ενήλικη εκδοχή του εαυτού μου μπορεί να παρακολουθήσει πλέον ταινίες και δρώμενα με κούκλες και μαριονέτες (αλλιώς θα ήταν απαράδεκτο από μέρος μου να μην δω την ταινία Faust του Jan Švankmajer) αλλά εξακολουθώ να τις φοβάμαι. 

Στο υπόγειο του Bios, σε μια γωνία των πέτρινων τοίχων που οριοθετείται από μια κολώνα, το σκηνικό ενός ξυλουργείου, ή καλύτερα μιας αναφοράς σε ξυλουργείο φιλοξενεί ένα ζευγάρι ανθρώπων που μας μεταφέρουν την ιστορία του Πινόκιο, ανάμεσα από ηχογραφημένες συνεντεύξεις από ανθρώπους διαφορετικών ειδικοτήτων (ψυχολόγος, κοινωνιολόγος, θεολόγος, ξυλουργός, πλαστικός χειρούργος) που ερωτήθηκαν για τον Πινόκιο.  Μετά την “Αλίκη”, ο Γρηγόρης Χατζάκης μαζί με τους σταθερούς συνεργάτες του Χρήστο Καπενή και Δώρα Παρδάλη, επιστρέφει με μια  παράσταση/οπτικοακουστικό δρώμενο εμπνευσμένη από την διαβόητη μαριονέτα χωρίς σχοινιά. Οι δύο ηθοποιοί ενώπιον του κοινού παίζουν εντός και εκτός ρόλου, μια ερμηνεία “ηθοποιού εντός του ηθοποιού”, μια ελεύθερη σύναψη της σχέσης ενός εγγαστρίμυθου με την κούκλα του. Η παράσταση είναι στατική, η δράση περιορίζεται στην εφαρμογή ή μη παπουτσιών εντός και εκτός οριοθετημένης σκηνής, και η σύντομη μετακίνηση μικροφώνων και σκηνικών, όπως ακριβώς σε μια μαριονέτα, όπου οι κινήσεις όσο εντυπωσιακές κι αν είναι ή αληθοφανείς, έχουν μια γεωμετρική συνέπεια. 

Δραματουργικά, η εξιστόρηση επιλεγμένων στοιχείων της ιστορίας του Πινόκιο, με έναν δομημένο μεν αλλά σουρεαλιστικό δε τρόπο, αφήνεται σε έναν ελεύθερο συνειρμό, ο οποίος σαν ένας ξύλινος δίσκος κορμού δέντρου εκτείνεται με κυκλικά κύματα γύρω από τον σπόρο που εξελιχθηκε συν το χρόνο σε δέντρο. Η διακειμενικότητα είναι ίδιον των παραστάσεων του Γρηγόρη Χατζάκη, στην προκειμένη βρίσκω πολλά κοινά σημεία στην δραματουργική τεχνική με την παράσταση “Έγκλημα και Τιμωρία” (GCTB, 2019). Σαφώς όμως η προσοχή και το ενδιαφέρον στις ηχογραφήσεις περιορίζει την θεατρικότητα σε αυτή την παράσταση-δρώμενο, προκρίνοντας εμφανώς την εγκεφαλικότητα και την εικονογράφηση σκέψεων και ιδεών σε ένα άυλο παιχνίδι νοητικών συνάψεων. Ο “Πινόκιο” είναι σαν ένα ξύλινο κουτί-γρίφος, κλειστό / εσωτερικό παρά την απεύθυνση προς το κοινό, σαν ένας διάλογος του Πινόκιο με τον Πινόκιο του Τζεπέτο, τον Πινόκιο της Νεράιδας με τα γαλάζια μαλλιά, τους Πινόκιο εν γένει των άλλων, εώς ότου μπορέσει να βρει ΤΟΝ Πινόκιο που ΕΙΝΑΙ.

Το “νοητικό φλιπεράκι” σε αυτή την παράσταση απομακρύνει τον θεατή από την παρακολούθηση μιας ιστορίας, τον βάζει μέσα στην ιστορία, για την ακρίβεια πάνω στο μπαλάκι που μετακινείται από τον σαμουράι, στον ραδιοφωνικό παραγωγό, στον ξυλουργό, τον ψυχολόγο, τον κοινωνιολόγο. Έτσι πρωταγωνιστεί σαν ένας άλλος Πινόκιο, χωρίς σχοινιά, απορροφημένος από την εκάστοτε περιπέτεια, χωρίς να μπορεί να ξεμακρύνει για να δει την συνολική εικόνα.   

ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ

Σύλληψη- Σκηνοθεσία - Φωτισμοί: Γρηγόρης Χατζάκης, Διασκευή: Γρηγόρης Χατζάκης / Χρήστος Καπενής / Δώρα Παρδάλη, Σκηνικά: Δανάη Χατζάκη, Κοστούμια: Lila Nova, Μουσική: Βύρων Κατρίτσης, Κίνηση: Χλόη Αλιγιάννη, Βοηθοί σκηνοθέτη: Κική Μπαρμπαβασίλογλου, Κική Σπανούδη, Φωτογραφίες: Φίλιππος Μαργαλιάς, Γραφιστική επιμέλεια: Michelangelo Bevilacqua, Επικοινωνία: Χρύσα Ματσαγκάνη, Παραγωγή: What If?

Παίζουν:Χρήστος Καπενής, Δώρα Παρδάλη

BIOS,Πειραιώς 84, 10435, Αθήνα, Πληροφορίες και τηλ. κρατήσεων: 2103425335

Παραστάσεις: Παρασκευή – Σάββατο στις 21:00, Κυριακή στις 20:00 (έως 2 Ιουνίου )

Διάρκεια παράστασης: 90 λεπτά 

Τιμές εισιτηρίων:Γενική Είσοδος: 15€, Μειωμένο: 12€, Ατέλειες: 8€

Προπώληση εισιτηρίων: more.com