Satchvai Band – Surfing With The Hydra | Review

Η προοπτική του να δούμε τα 2/3 των G3 στην Ελλάδα ήταν αρκετή για να πάμε για άλλη μια φορά αυτό το καλοκαίρι στην Μαλακάσα. Έχοντας δει τον Steve Vai πρόσφατα σε κλειστό χώρο, ήθελα τόσο να δω πως θα είναι σε ανοικτό χώρο όσο και να ακούσω ζωντανά τον Joe Satriani. Το παρόν κείμενο δεν θα καταπιαστεί με την μεταφορά της συναυλίας από τον Λυκαβηττό στην Μαλακάσα, όχι γιατί δεν θέλουμε να πάρουμε θέση, αλλά γιατί μετά το πέρας της συναυλίας θεωρώ πιο σκόπιμο να προσπαθήσω να μεταφέρω τις μουσικές εντυπώσεις από την βραδιά. Προφανώς η αλλαγή χώρου αρκετά κοντά στην ημερομηνία της συναυλίας και μάλιστα όχι σε κεντρικό σημείο της Αττικής προκάλεσε αναμενόμενες αντιδράσεις. 

Πριν την έναρξη της συναυλίας και ως φόρο τιμής στον Ozzy που είχε αποχωρήσει από τα εγκόσμια λίγες μέρες πριν, τα ηχεία έπαιζαν μόνο Black Sabbath. Το Terra Vibe είχε διαμορφωθεί με τέτοιον τρόπο ώστε οι καθήμενοι του Λυκαβηττού να κάτσουν μπροστά στη σκηνή και γύρω και πίσω από τους καθήμενους μπορούσαν να παρακολουθήσουν τη συναυλία οι όρθιοι. Ο Steve Vai και Joe Satriani εφόρμησαν μαζί στη σκηνή με το  “I Wanna Play my Guitar” και αμέσως μετά το “The Sea of Emotion”. Ο γνωστός Marco Mendoza στο μπάσο (και φωνητικά στα 2 τραγούδια που χρειάστηκε), ο Pete Thorn στην τρίτη κιθάρα και ο Kenny Aronoff στα drums συνόδευαν τους δύο βιρτουόζους της κιθάρας, συμπληρώνοντας επάξια το μουσικό σύνολο. 

Οι δύο κιθαρίστες πότε ξεχωριστά και πότε μαζί επί σκηνής έδειχναν τις τεράστιες μουσικές τους ικανότητες, όχι όμως σε κάποιο βαρετό μουσικό αυνανισμό, αλλά με βάση τραγούδια με αρχή, μέση και τέλος. Τόσο ο Vai όσο και ο Satriani έχουν (δικαίως) τεράστια ονόματα και καριέρα και χωρίς ίχνος «εγώ» πάνω στη σκηνή έδιναν χώρο ο ένας στον άλλον και συνδυαζόμενοι δημιουργούσαν ένα εξαιρετικό μουσικό τοπίο, καθώς οι διαφορές τους δημιουργούσαν ένα αρμονικό αποτέλεσμα. Ακούσαμε σχεδόν όλα όσα θα περιμέναμε, όπως τα “Zeus in Chains”, “Tender Surrender”, “Flying in a Blue Dream”, “Surfing with the Alien”, “Sahara”, “For the Love of God”. Στο “Teeth of Hydra”, ο Steve Vai έπαιξε με τη θηριώδη Hydra, αυτό το 3τάστιερο κτήνος που ήθελε βάση επί σκηνής για να μπορέσει να παιχτεί. 

Οι δύο κιθαρίστες αποχώρησαν για λίγο ώστε να επιστρέψουν σύντομα για encore, το οποίο περιλάμβανε το “Crowd Chant” με την ενεργή συμμετοχή του κοινού και τέλος το “Born to be Wild” στο οποίο μας επεφύλασσαν έκπληξη. Φώναξαν στην σκηνή τον Gus G, ώστε να παίξουν όλοι μαζί. Όταν σε καλούν δύο από τους καλύτερους κιθαρίστες του κόσμου να παίξεις μαζί τους, μάλλον δείχνει την αναγνώριση στις ικανότητες και τη δουλειά του Gus G. Θα μου πεις έχοντας υπάρξει βασική κιθαριστική επιλογή του Ozzy μάλλον υπήρχε η αναγνώριση. Φυσικά. Αλλά είναι ακόμα μεγαλύτερη αναγνώριση, στο δικό μου μυαλό τουλάχιστον, όταν σε καλούν επί σκηνής οι Steve Vai και Joe Satriani. 4 κιθάρες, ένα μπάσο, ντραμς και η φωνή του Mendoza τα έδωσαν όλα με το “Born to be Wild” με συνεχή solos και μια party ατμόσφαιρα σε ένα τζαμάρισμα που κράτησε περίπου 15 λεπτά.

Μετά από 2 ώρες, το συγκρότημα μας αποχαιρέτησε και πήραμε τον δρόμο της επιστροφής χαρούμενοι. Κρατάμε τη διάθεση τους, τον ήχο, το γεγονός ότι είδαμε επί σκηνής δύο από τους καλύτερους κιθαρίστες, τη συνύπαρξη με τον Gus G και τα μουσικά τοπία που δημιούργησαν χωρίς να κουράσουν ούτε λεπτό. Καλό καλοκαίρι σε όλους και τα λέμε στα κλειστά venues από τον Σεπτέμβριο! 

Setlist: I Wanna Play My Guitar, The Sea Of Emotion Pt. 1, Zeus In Chains, Little Pretty, Ice 9 / The Crying Machine, Flying In A Blue Dream, Surfing With The Alien, Sahara, Tender Surrender, Teeth Of The Hydra, Satch Boogie, If I Could Fly, For The Love Of God, Always With Me Always With You, Crowd Chant, Born To Be Wild